Zbawienie przez technikę? Religia...

W literaturze filozoficznej często przytaczana jest opinia, że władze kościelne i zakonne potraktowały Teilharda de Chardina niesprawiedliwie, blokując publikację jego religijnych esejów i ograniczając dostęp do stanowisk w instytucjach naukowych. Analiza tych sytuacji ujawnia jednak, że w rzeczywistości pozwolono mu na więcej, niż można by przypuszczać, biorąc pod uwagę jego znaczące odejście od tradycyjnego katolicyzmu. Nie oczekiwano od niego złożenia wyznania wiary, co mogłoby ujawnić jego prawdziwe poglądy religijne. Gdyby zgodnie z prawem kościelnym jego nieortodoksyjne poglądy zostały uznane za problematyczne, mógłby zostać wezwany do zmiany stanowiska, a po ewentualnej odmowie, dano by mu czas na namysł, ewentualnie prowadząc do zawieszenia w obowiązkach kapłańskich i potencjalnej ekskomuniki. Mimo poważnych podstaw dla takich działań, żadna z opisanych sankcji nie została nałożona. Świadczy to o tolerancji ze strony jego zakonnych przełożonych oraz papieża Piusa XII, który krytycznie odnosił się do „nowej teologii” i jej wyznawców. De facto, Kościół nie podjął aktywnych kroków przeciwko Teilhardowi; przeciwnie, to sam de Chardin wystąpił przeciwko Kościołowi, co przyczyniło się do wewnętrznych kontrowersji.