Zagram ci to kiedyś. Stanisław Radwan w rozmowie z Jerzym Illgiem

Stanisław Radwan, powszechnie poważany w kręgach polskiego teatru, to nie tylko wybitny kompozytor i pianista, ale również człowiek, którego biografia długo czekała na ujawnienie. Choć przez lata opierał się pomysłowi opowieści o swoim życiu, to jednak przyjacielowi, Jerzemu Illgowi, udało się go do tego przekonać. W efekcie powstała książka „Zagram ci to kiedyś”, która bardziej przypomina szczere rozmowy niż typowy wywiad-rzekę, co stanowi jej największy atut.

Radwan w rozmowach z Illgiem dzieli się wspomnieniami z dzieciństwa, czasów spędzonych w krakowskiej Wyższej Szkole Muzycznej, pierwszymi krokami na teatralnych deskach, a także wyzwaniami, które napotkał na swojej drodze, nie tylko artystycznej. Jego opowieści krążą wokół podróży po świecie, muzyki, sztuki oraz literatury.

„Zagram ci to kiedyś” wypełniona jest niezliczonymi anegdotami, które dotykają nie tylko życia teatralnego, ale także osobistych zmagań z problemami alkoholowymi i rodzinnych perypetii. Wspomnienia Radwana ożywiają także postacie wybitnych artystów, z którymi miał przyjemność nawiązać współpracę bądź spędzać czas, jak Krzysztof Penderecki, Andrzej Wajda, Roman Polański, czy Piotr Skrzynecki.

Książka ta to nie tylko portret znakomitego artysty, lecz także fascynujący wgląd w zakamarki polskiej kultury i polityki na przestrzeni ostatnich dekad. Słowa Profesora Aleksandra Bardiniego o Radwanie brzmią niemal profetycznie: „(...) ustalmy jednak prawdę podstawową, pan Radwan nigdy się nie spóźnia. Czas za nim nie nadąża.” Po zapoznaniu się z tą książką każdy zapewne chętnie by się pod nimi podpisał.

Na kartach tej publikacji czytelnicy znajdą opowieści o wydarzeniach, takich jak: otrzymanie uderzenia laską od kardynała Sapiehy, spięcie z Arturem Rubinsteinem przy fortepianie, nieoczekiwana przygoda z lotem z Krakowa do Warszawy, starcie z premierem Mieczysławem Rakowskim w czasie stanu wojennego, kreacja postaci Chochoła z Czesławem Niemenem do filmowego „Wesela” Wajdy, działalność jako „kaowiec” opiekujący się ociemniałymi dziećmi w Laskach, czy też przygoda z kradzieżą trzech fortepianów z Opery Warszawskiej.