Wybór dramatów. Eduardo Pavlovsky

W teatrze Pavlovsky'ego centralnym motywem staje się ambiwalencja, która przenika różne warstwy dzieła i staje się osią dramatycznego napięcia. Pavlovsky wprowadza widza w stan niepewności, kreując sytuacje, w których rzeczywistość sceniczna nie zawsze jest tym, czym się z pozoru wydaje. To umiejętne balansowanie na granicy znaczeń wprowadza element niejednoznaczności do wszystkich aspektów sztuki, obejmując przestrzeń, scenografię, rekwizyty teatralne, a także samych bohaterów.

Ambiwalencja przejawia się nie tylko w kontekście tożsamości postaci, ale również dotyka ich moralności. W świecie Pavlovsky’ego postacie często składają się z cech, które bywają ze sobą sprzeczne, tworząc iluzję dwulicowości, a nawet wewnętrznego rozłamu. Można stwierdzić, że te postacie są jednocześnie bohaterami i antagonistami, zmagając się ze sobą na sposób charakterystyczny dla klasycznej tragedii.

W tym wszystkim kluczowym elementem napędzającym akcję jest sam protagonista, w którym konflikt dramatyczny rozwija się jako intensywny spór wewnętrzny. To właśnie ta wewnętrzna walka staje się głównym dramaturgicznym napędem, prowadzącym do kulminacji i emocjonalnego napięcia, które Pavlovsky tak umiejętnie kreuje w swoich dziełach.