Wszystko jest cudowne

Sigrid Rausing w latach 1993-1994 przeprowadzała badania antropologiczne na półwyspie Naorootsi w Estonii, będącym niegdyś częścią radzieckiej strefy przygranicznej. Krajobraz tej okolicy nadal zdominowany jest przez opuszczone wieże obserwacyjne, a rozległe pola dawnego kołchozu im. Lenina pozostają nieuprawiane, oczekując na powrót właścicieli po wojennych ucieczkach przed radziecką i nazistowską okupacją. W trakcie swoich badań Rausing nawiązywała rozmowy z lokalnymi mieszkańcami, poruszając tematy dotyczące ubóstwa w postsowieckiej rzeczywistości, zderzenia z zachodnią konsumpcją i szwedzkiego pochodzenia wielu osób z tej społeczności.

Książka "Wszystko jest cudowne" to szczegółowe spojrzenie na historię, represje polityczne i losy szwedzkiej mniejszości narodowej w Estonii. Rausing, spędzając czas z tymi ludźmi, była świadkiem przechodzenia od ucisku do wolności i od radzieckiego marazmu do postsowieckiej rzeczywistości. Autorka, choć jest znana jako wydawca "Granty", to także laureatka licznych wyróżnień za działalność filantropijną i na rzecz praw człowieka, zasiadająca w gronie doradców Międzynarodowego Trybunału Karnego oraz członkini rady Human Rights Watch.

Książka jest opisem społeczności, która musiała zmagać się z ciągłymi zagrożeniami dla swojej tożsamości. Żyjący tam ludzie znali jedynie biedę, a sposób narracji wprowadza czytelnika w obraz podziałów, zwyczajności i utraconych szans, jak zauważa Adam Nicolson. Timothy Garton Ash zwraca uwagę na subtelne i precyzyjne odtworzenie świata, który już nie istnieje.

Po upływie dwudziestu lat od swoich badań terenowych, Rausing powróciła do materiałów z tamtych czasów oraz dziennika z wizyty w 2003 roku, by stworzyć tę przemyślaną książkę. Opisuje tu zarówno postacie, jak i ich historie w kontekście kulturowym i historycznym, jak zauważył Robert Conquest. Lady Antonia Fraser dodaje, że jest to zdumiewające i liryczne przedstawienie przemian społeczeństwa dążącego do odzyskania niepodległości.