Wspomnienia. Sinéad O’Connor

Nie narodziłam się z myślą, aby być gwiazdą pop. Życie gwiazdy wymaga bycia ułożoną, co nie jest moją stroną. Są sprawy, które mogą przekreślić karierę. Poza tym, kariera gwiazdy pop już mnie nie interesuje; czuję się nieznana i osamotniona. Sinead O'Connor.

Pierwsza część wspomnień Sinead koncentruje się na jej dzieciństwie, zwłaszcza na skomplikowanych relacjach z matką, która zmuszała ją do nagości i biła do wyczerpania. To również przez matkę Sinead zaczęła kraść. Ostatecznie trafiła pod opiekę ojca i macochy, którzy, mimo starań, nie potrafili się z nią porozumieć i przekazali odpowiedzialność za nią zakonnicom. Jej debiutancki album stał się przepustką do lepszego życia, kiedy jako młoda artystka, na swoich własnych zasadach, odniosła spektakularny sukces.

Mimo to, trudne przeżycia z dzieciństwa i nieprzepracowane traumy rzucały cień na jej życie. W wieku niespełna 21 lat urodziła swojego pierwszego syna i wyszła za mąż. Później miała troje kolejnych dzieci i tyle samo razy stawała znów na ślubnym kobiercu, lecz już nie z ojcami swoich dzieci. Dorosłym losom Sinead — jako matki i nieustannie poszukującej artystki — poświęcona jest druga część książki.

Trzecia część to przegląd dotychczasowej twórczości O'Connor oraz zapowiedź jej najnowszej, a może ostatniej płyty. Sinead O'Connor napisała swoje wspomnienia, aby odzyskać kontrolę nad swoim życiem, a także żeby jej głos był nie tylko słyszany, ale i rozumiany. Może po części, by wyjaśnić swoje zachowanie, jednak ci, którzy oczekują przeprosin, mogą się rozczarować.