Wiosna 1941

Kiedy w 1941 roku niemieckie wojska zajmują wschodnią Polskę, tamtejsi Żydzi stają w obliczu skrajnego niebezpieczeństwa, szukając schronienia. Artur, jego żona Klara oraz ich mała córeczka postanawiają ukryć się na wsi, gdzie znajdują azyl u Emilii, wdowy, której mąż poległ na froncie. Dzięki swojemu wyglądowi, Artur może opuszczać kryjówkę, natomiast Klara i ich córka ze względu na ciemne włosy i karnację muszą pozostać ukryte na strychu, gdzie ich świat ogranicza się do tego, co widać przez szpary w ścianach. Z biegiem czasu między Emilią a Arurem rodzi się uczucie.

Opowiadanie "Rozmowa" autorstwa Idy Fink stało się inspiracją do powstania filmu "Wiosna 1941", którego reżyserią zajął się Uri Barbash w ramach polsko-izraelskiej koprodukcji. Ida Fink ukazuje dramat Holokaustu z punktu widzenia ofiar oraz tych, którzy zdołali przetrwać "do kolejnego razu". Jej opowiadania charakteryzują się zwięzłością, precyzyjnością, brakiem patosu, a jednocześnie głębokim zrozumieniem i prawdą o ludzkiej kondycji. Twórcy filmu również postawili na taką autentyczność w ukazaniu historii.

Książka "Wiosna 1941" gromadzi wiele cenionych i nagradzanych opowiadań z wcześniejszych zbiorów "Skrawek czasu" i "Ślady". Te utwory znalazły też swoje miejsce w tomie "Odpływający ogród" (W.A.B. 2003), który jest kompendium krótkich form literackich Idy Fink.