Wiersz - złożony sens

Anna Pajdzińska w swojej książce "Wiersz złożony sens" zajmuje się złożoną problematyką, która leży na styku różnych dziedzin nauki. Głównym obiektem jej analizy jest język, który traktuje jako podstawowe tworzywo literatury, a książka jest podzielona na dwie części, odpowiadające dwóm perspektywom tej analizy. Pierwsza część, zatytułowana "Problemy językowej organizacji tekstu poetyckiego", zawiera rozważania na temat mechanizmów językowych, które wpływają na budowę znaczeń w poezji. Pajdzińska z dużą precyzją bada system językowy i jego potencjał w tej kwestii.

Druga część, "Zbliżenia", zmienia punkt widzenia. Tym razem koncentruje się na praktycznych przykładach, analizując utwory takich poetów jak Józef Czechowicz, Wisława Szymborska, Miron Białoszewski, Ryszard Krynicki i Stanisław Barańczak. Interpretacje przedstawione w tej części książki ujawniają, jak wiele można osiągnąć w zrozumieniu literatury, gdy klasyczną poetykę wspomaga się narzędziami lingwistycznymi.

Wykorzystanie wiedzy z zakresu językoznawstwa strukturalnego w tych analizach pozwoliło Pajdzińskiej uniknąć subiektywnych pułapek interpretacji. Otwartość na idee lingwistyki kognitywnej umożliwiła jej przekroczenie barier tradycyjnych podejść strukturalistycznych. Teoretyczne założenia książki są poparte przykładami z polskiej poezji XX wieku, tworząc reprezentatywną próbkę rozważań.

Jasna konstrukcja książki znajduje odzwierciedlenie w klarownym wywodzie i eleganckim języku, co sprawia, że tekst jest przystępny i przyjazny dla czytelnika.