Wielki marsz (pocket)

Co roku 100 chłopców bierze udział w koszmarnej pielgrzymce zwanej Długim Marszem, której zwycięzca otrzymuje w nagrodę uznanie i mnóstwo pieniędzy. Ray Garraty jest jednym z jego uczestników: czy wygra nagrodę, czy będzie jednym z dziewięćdziesięciu dziewięciu martwych chłopców na drodze ich wielkiego marszu? Do tej pory uważałem, że pięciokilometrowa wędrówka, którą mam w zwyczaju odbywać wieczorami z moim ukochanym psem jest wyzwaniem - myliłem się.

Wyobraź sobie, że idziesz non stop, dzień i noc, i dostajesz kulkę, jeśli zatrzymasz się zbyt długo. Wyobraź sobie, że musisz iść za potrzebą, jednocześnie będąc częścią maszerującego tłumu. Nie masz możliwości odpocząć, położyć się spać, odetchnąć: przed Tobą wędrówka, która potrwa tak długo, jak długo będziesz miał siłę iść lub.... aż padną z wycieńczenia inni, skazując się tym samym na śmierć przez zastrzelenie na Twoich oczach. To jest właśnie horror długiego marszu. Przedstawiona historia rozgrywa się w nieco innej rzeczywistości niż ta znana nam obecnie: Major, jeden z bohaterów książki, prowadzi spektakl śmierci każdego roku na oczach całego świata - w tym momencie naturalnym wydają się skojarzenia z "Igrzyskami Śmierci", powieścią, która dzięki kinowemu sukcesowi na stałe wpisała się do kanonu współczesnej popkultury. Warto pamiętać, że prekursorem przedstawionych dla jej świata wydarzeń jest właśnie Stephen King. Nie sposób bowiem przejść obojętnie nad licznymi paralelami "Igrzysk Śmierci" do "Wielkiego Marszu", choć bez wątpienia dobrowolność uczestniczenia w tytułowym marszu czyni niniejszą powieść jeszcze bardziej.... brutalną, mroczną.

Stephen King jak zwykle tworzy ciekawy przekrój osobowości w swojej powieści: Garraty, McVries, Stebbins, Barkovitch, Scramm - lista bohaterów jest dość długa jak na tak krótką książkę. Świat w powieści jest brutalny, bezwzględny: nigdy nie wiesz, kto za chwile upadnie i czy nie będzie to dla tego bohatera upadek ostateczny, kosztujący go życie. Naprawdę chciałem dać temu pięć gwiazdek, ale nie mogłem tego uczynić przez wzgląd na.... dialogi. To co stanowi zazwyczaj mocny punkt powieści Stephana Kinga, w "Wielkim Marszu" przybiera niekiedy groteskową formę: młodzi chłopcy u progu swojej dorosłości często rozmawiają jak gdyby mieli dwadzieścia, trzydzieści lat i więcej, a to w niektórych momentach odbiera im wiarygodności i kładzie się cieniem na przedstawionej akcji.

4,5 na 5, polecam każdemu fanowi Stephana Kinga, a dla tych, którzy wciąż nie odkryli jego twórczości mam jeden przekaz: spieszcie się kochać wybitnych pisarzy, bo za szybko odchodzą;-)

Tydzień choroby to często wielkie nieszczęście, ale czas spędzony pod kocem z kubkiem herbaty i twórczością Stephana Kinga pozwolił mi wrócić do świata żywych :-) Przejdę do konkretów:

Co mi się podobało:

- Brutalność powieści - niby nic nowego, jeśli chodzi o twórczość Stephana Kinga, niemniej "Wielki Marsz" sięga w odmęty ludzkiej psychiki umiejętnie przedstawiając drzemiące w nas pierwotne instynkty.
- Pomysł na historię, gdzie stu ochotników zostaje poddanych tytułowemu "Wielkiemu Marszowi", podczas którego kolejni bohaterowie umierają, szybko uświadamia czytelnikowi, że tylko jeden z nich wyjdzie z tego cało - dla całej reszty wielki marsz okaże się również ostatnim w ich życiu, a to sprzyja budowaniu narracji w napięciu, co bez wątpienia każdy fan twórczości Stephana Kinga szybko doceni.

Co mi się nie podobało:

- granica między brutalnością w zachowaniu bohaterów oraz ich człowieczeństwem zostaje parokrotnie przekroczona, niekiedy z naruszeniem zasad dobrego smaku, co dla części czytelników - w tym również dla mnie - może okazać się wyzwaniem. Na kartach niniejszej powieści nie brak przemocy seksualnej, co bardziej wrażliwych odbiorców może chwilami odrzucać. To jednak Stephen King i każdy kto sięga po jego dzieła wie, że wchodzi w świat stworzony na potrzeby powieści na zasadach naszego mistrza.
- wielowątkowość historii i bohaterów przez co nie sposób się z nimi utożsamiać, identyfikować, a w dalszej perspektywie, tęsknic za nimi po odłożeniu książki. Trudno zapamiętać wszystkie imiona bohaterów, inna sprawa, że wspomniana wyżej brutalność nie rodzi w czytelniku troski o los bohaterów: prowadzona przez Kinga narracja opisuje nie tylko brutalność przedstawionego świata, ale również wymaga od nas.... obojętności wobec losów jej bohaterów.

Reasumując: dla sporej grupy odbiorców "Wielki Marsz" okaże się mocną i mroczną rozrywką. Ja mimo wszystko oczekiwałam czegoś innego;-)

Jestem świeżo po lekturze książki "Wielki Marsz" Stephana Kinga, oto moje refleksje :-)

Książka - jak wskazuje jej sam tytuł - przedstawia historię marszu stu ochotników, nastoletnich chłopców, spośród których tylko jeden może okazać się zwycięzcom i zgarnąć sporą kwotę pieniędzy z tego tytułu. Wyczerpani wielkim marszem są nie tylko jego bohaterowie, ale również czytelnik - książka bowiem wciąga, zasysa i nie chce puścić nawet do łazienki za potrzebą. Z pozoru prosta, nieskomplikowana historia marszu młodych chłopców daje Stephenowi Kingowi przestrzeń dla ukazania brutalności ludzkiej natury, odartej z uczuć i emocji, gdzie przetrwać mogą tylko najsilniejsze jednostki. Długi marsz jest przygnębiający, wyczerpujący i brutalny. Ale ostatecznie jest to piękna historia, która uświadamia nam, jak wielką wartością jest ludzkie życie.

Po przeczytaniu książki zastanawiałam się nad jej zakończeniem - bynajmniej nie dlatego, że ów zakończenie zostawiło we mnie pytania i niejasności: wręcz przeciwnie - lektura tej książki przynosi ważne odpowiedzi na temat miejsca człowieka w otaczającym go świecie, jego pierwotnej natury, która daje o sobie znać, w obliczu okoliczności, gdzie utrata życia przez kolejnych bohaterów nikogo nie wzrusza, a wręcz stanowi warunek ogłoszenia zwycięzcy - jak wspominałam wyżej, może nim być tylko jeden z chłopców.

Przeczytałem "Długi Marsz" jako jedną z części sagi czterech powieści Richarda Bachmana, jak każdy fan Kinga wie, publikował od pod tym pseudonimem w początkach swojej kariery pisarskiej i bez wątpienia już wtedy objawił się jego geniusz. Warto dodać, że już w sierpniu 2007 roku prawa do nakręcenia filmu zostały zakupione przez Franka Darabonta, reżysera Odkupienia Skazanych na Shawshank i Zielonej mili, a temat ekranizacji powieści wraca co jakiś czas - ja nie mogę się doczekać! :-)

Co roku 100 chłopców bierze udział w koszmarnej pielgrzymce zwanej Długim Marszem, której zwycięzca otrzymuje w nagrodę uznanie i mnóstwo pieniędzy. Ray Garraty jest jednym z jego uczestników: czy wygra nagrodę, czy będzie jednym z dziewięćdziesięciu dziewięciu martwych chłopców na drodze ich wielkiego marszu? Do tej pory uważałem, że pięciokilometrowa wędrówka, którą mam w zwyczaju odbywać wieczorami z moim ukochanym psem jest wyzwaniem - myliłem się.

Wyobraź sobie, że idziesz non stop, dzień i noc, i dostajesz kulkę, jeśli zatrzymasz się zbyt długo. Wyobraź sobie, że musisz iść za potrzebą, jednocześnie będąc częścią maszerującego tłumu. Nie masz możliwości odpocząć, położyć się spać, odetchnąć: przed Tobą wędrówka, która potrwa tak długo, jak długo będziesz miał siłę iść lub.... aż padną z wycieńczenia inni, skazując się tym samym na śmierć przez zastrzelenie na Twoich oczach. To jest właśnie horror długiego marszu. Przedstawiona historia rozgrywa się w nieco innej rzeczywistości niż ta znana nam obecnie: Major, jeden z bohaterów książki, prowadzi spektakl śmierci każdego roku na oczach całego świata - w tym momencie naturalnym wydają się skojarzenia z "Igrzyskami Śmierci", powieścią, która dzięki kinowemu sukcesowi na stałe wpisała się do kanonu współczesnej popkultury. Warto pamiętać, że prekursorem przedstawionych dla jej świata wydarzeń jest właśnie Stephen King. Nie sposób bowiem przejść obojętnie nad licznymi paralelami "Igrzysk Śmierci" do "Wielkiego Marszu", choć bez wątpienia dobrowolność uczestniczenia w tytułowym marszu czyni niniejszą powieść jeszcze bardziej.... brutalną, mroczną.

Stephen King jak zwykle tworzy ciekawy przekrój osobowości w swojej powieści: Garraty, McVries, Stebbins, Barkovitch, Scramm - lista bohaterów jest dość długa jak na tak krótką książkę. Świat w powieści jest brutalny, bezwzględny: nigdy nie wiesz, kto za chwile upadnie i czy nie będzie to dla tego bohatera upadek ostateczny, kosztujący go życie. Naprawdę chciałem dać temu pięć gwiazdek, ale nie mogłem tego uczynić przez wzgląd na.... dialogi. To co stanowi zazwyczaj mocny punkt powieści Stephana Kinga, w "Wielkim Marszu" przybiera niekiedy groteskową formę: młodzi chłopcy u progu swojej dorosłości często rozmawiają jak gdyby mieli dwadzieścia, trzydzieści lat i więcej, a to w niektórych momentach odbiera im wiarygodności i kładzie się cieniem na przedstawionej akcji.

4,5 na 5, polecam każdemu fanowi Stephana Kinga, a dla tych, którzy wciąż nie odkryli jego twórczości mam jeden przekaz: spieszcie się kochać wybitnych pisarzy, bo za szybko odchodzą;-)