Wielka nierządnica z Babilonu i inne sztuki mityczne

W książce "Wielka nierządnica z Babilonu i inne sztuki mityczne oraz Udręka życia i inne dramaty rodzinne" zebrano osiemnaście utworów autorstwa Hanocha Levina, które zostały przetłumaczone przez Agnieszkę Olek, Elę Sidi, Michała Handelzalca, Włodzimierza Ledera oraz Michała Sobelmana. Publikację wzbogacają wprowadzenia autorstwa Justyny Biernat. Wydanie to zostało dofinansowane ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Hanoch Levin (1943-1999) to ceniony izraelski twórca, którego dzieła zdobyły uznanie na całym świecie. Był reżyserem, a także autorem licznych dramatów, opowiadań, piosenek, wierszy i książek dla dzieci. Jego twórczość stanowi inspirację dla wielu akademickich prac, książek i artykułów, a także jest tematem licznych konferencji i wystaw poświęconych jego unikalnej wizji teatru. Levin stworzył oryginalny język teatralny, który znajduje zarówno zwolenników, jak i krytyków, z uwagi na jego zaskakujące, często kontrowersyjne środki wyrazu. Dramaturgia przedstawiona w tej antologii to refleksje nad sensem cierpienia, istnieniem Boga oraz nieuchronnym zmaganiem się człowieka z losem.

Teksty w tej antologii, opracowane w latach 80. i 90. XX wieku, przenoszą czytelników do świata mitycznych postaci i historii, przetworzonych przez niepowtarzalną wyobraźnię Levina. Pisarz, poeta i krytyk teatralny Haim Nagid określał je jako dramaty mityczne lub metafizyczne, natomiast znawczyni teatru Nurit Yaari widziała w nich przedstawienia ludzkiego losu. Badacze izraelskiego teatru, Ahuva Belkin i Gad Kaynar, zaliczają twórczość Levina, obok takich twórców jak Nissim Aloni czy Josef Bar-Josef, do nurtu uniwersalno-egzystencjalistycznego, ze względu na poruszane kwestie samotności i strachu.

Mitologia oraz baśń, jako narzędzia w Levina twórczości nazywanej mityczną i metafizyczną, stają się punktem wyjścia do ustanawiania unikalnej, fikcyjnej rzeczywistości. Ta rzeczywistość mistrzowsko oddaje bogactwo antyku, a także intensywność i komizm mitycznych opowieści, które splatają się z codziennością w ostatnich, pełnych emocji scenach szpitalnych, gdzie Levin, poprzez swoich umierających bohaterów, w intymny, ale też karykaturalny sposób, konfrontuje się z lękiem przed przemijaniem. Ponadto, Justyna Biernat w swoim wstępie "Ocean wytchnienia" do "Wielkiej nierządnicy..." analizuje dramaty Levina, dostarczając czytelnikom głębszego spojrzenia na jego dzieła.