Wiedźma naczelna

Ściganie wiedźmy z tytułem bakałarza w magii bojowej, zwłaszcza gdy jej imię brzmi W.Redna i wyróżnia się rudymi włosami, to zadanie pełne ryzyka, zagadek i niespodzianek. Sytuacje szybko ujawniają, gdzie leży fart, prowadząc do wielu kłopotliwych chwil. W klasztorze Zakonu Białego Kruka, znanego z pobożności, zaczyna nawiedzać upiór, który choć nie szuka rozrywki, może traktować te incydenty jako formę zabawy. Problem staje się poważny, gdyż już siedmiu zakonników straciło życie. Zakon zmienia podejście, decydując się nie na zgładzenie wiedźmy, co wydawało się wcześniej zgodne z boskimi zamierzeniami, lecz na zaproponowanie jej współpracy. Jednak tajemnica związana z upiorem szybko się zagęszcza. Święty Fenduł, będący patronem i założycielem zakonu, wydaje się mieć w tej sprawie udział. Jego czcigodne resztki, zachowujące niepokojącą ruchliwość, jakby unikały swojego spoczynku, co wywołuje pytania i przeczy dotychczasowym wierzeniom.