Wąż i tęcza. Voodoo, zombie i tajne stowarzyszenia na Haiti

W kwietniu 1982 roku, antropolog z Harvardu, Wade Davis, wsiada do nocnego pociągu w Bostonie, trzymając kopertę. W środku znajduje pieniądze, bilet lotniczy do Haiti oraz wyblakłe zdjęcie ukazujące biednego rolnika. To Clairvius Narcisse, człowiek, który został uznany za zmarłego, pogrzebany w latach sześćdziesiątych, a jednak żyje w haitańskiej społeczności jako zombie.

Davis udaje się na Haiti, aby przeprowadzić badanie naukowe, którego celem jest odkrycie substancji przekształcającej ludzi w zombie. Zgłębiając tajniki kultury vodoun, będącej haitańską wersją voodoo, uczestniczy w mistycznych ceremoniach i odkrywa dwie trucizny pochodzące od ryb i płazów. Pierwsza z nich wprowadza stan podobny do śmierci klinicznej, a druga odwraca ten stan, niszcząc jednak część mózgu i odbierając człowiekowi wolną wolę oraz tożsamość. Co najbardziej intrygujące, z tych substancji chętnie korzystają lokalne władze.

„Wąż i tęcza” to nie tylko fascynująca opowieść o zombie, lecz także podróż w najgłębsze zakamarki ludzkiego ducha. Autor świetnie przedstawia fenomen rytuałów vodoun, które służą jako punkt wyjścia do zrozumienia historii Haiti naznaczonej brutalnym kolonializmem.

Jak zauważa Mateusz Marczewski, „Davis zawsze znajduje się pomiędzy: pomiędzy językami antropologii, reportażu i powieści przygodowej. Ale przede wszystkim pomiędzy światami magii i racjonalności. Niewielu potrafi pisać o magii, roślinach i nauce tak klarownie jak on.”