W Sybiru białej dżungli

Marian Jonkajtys (1931-2004) nazywany był bardem polskich Sybiraków. Wywodził się z patriotycznej rodziny, której członkowie doświadczali losu zesłańców w czasach carskich, byli więźniami podczas obu okupacji w czasie II wojny światowej, a także walczyli jako żołnierze w Armii Krajowej i Armii Andersa. Tragedia dotknęła jego rodzinę na wiele sposobów – ojciec zmarł w łagrze, brat poległ w 1939 roku na froncie, a Marian jako ośmioletni chłopiec, 13 kwietnia 1940 roku, został deportowany w głąb Związku Radzieckiego. Razem z matką i rodzeństwem spędził sześć ciężkich lat w Kazachstanie, doświadczając ciężkich warunków podróży w bydlęcych wagonach i trudnego życia na zesłaniu. Po powrocie do Polski ukończył studia na PWST, co zaowocowało jego bogatą karierą artystyczną jako aktor, reżyser, poeta i rzeźbiarz. Jego poezja, dotycząca losów Sybiraków, jest niezwykle ceniona i przyczyniła się do upamiętnienia tych trudnych doświadczeń w pamięci narodu. Jonkajtys nie tylko poruszał współczesność, ale także losy wcześniejszych pokoleń, zapisując w swoich dziełach dramatyczną historię zesłańców.