W niewoli w.3

Książka autobiograficzna autorstwa Borysa Sokołowa (1911-2001) ukazuje fascynujące losy pojedynczego człowieka w środku potężnego zamętu wojennego. Początkowe wyobrażenia Sokołowa szybko zostają zweryfikowane przez brutalną rzeczywistość związaną z dowodzeniem baterią artylerii podczas odwrotów w 1941 roku i starć nad Leningradem. W chaosie wojennym nawet podstawowe informacje, takie jak lokalizacja wroga, są trudne do ustalenia. Jednak to dopiero początek drogi Sokołowa przez wojenną zawieruchę. Doświadcza on pobytu w niemieckich obozach jenieckich, pracuje zarówno na polach, jak i w kopalniach, a także obserwuje zniszczone bombardowaniami miasta III Rzeszy, nieustannie walcząc o przetrwanie.

Wspomnienia Sokołowa wyróżniają się rzadką perspektywą, opowiadając o losach po zakończeniu działań wojennych. Barwnie maluje obraz tułaczego życia byłych radzieckich jeńców w zachodnich strefach okupacyjnych, które przypomina nieokiełznaną wolność znaną z kozackiej kultury na Dzikich Polach. Równocześnie zmusza wielu do trudnego wyboru: zostać na Zachodzie czy wrócić do ojczyzny, starając się uniknąć represji w sowieckich obozach filtracyjnych NKWD. Opowieść ta, pełna sugestywnych i plastycznych opisów, zaskakuje swoją szczerością i emocjonalnością. Sokołow przedstawia swoje przeżycia z poczuciem humoru, choć często również z dozą fatalizmu. W przeciwieństwie do wielu innych, jego wspomnienia pozbawione są nienawiści; nie ocenia i nie piętnuje zachowań innych. To książka dla tych, którzy nie boją się zgłębić tajemnic słowiańskiej duszy.