Ukryty pokój. William Wisting. Tom 13

Znajomość z Jørnem Lierem Horstem rozpocząłem od "Kodu Kathariny", gdzie charyzmatyczny Adrian Stiller z oddziału specjalnego bada nierozwiązywalne sprawy. Ale w serii tak naprawdę bohaterem jest William Wisting, doświadczony policjant, który doskonale wie, gdzie szukać. Do tej pory przeczytałem pięć książek z serii - ale niestety nie po kolei. 

“Ukryty pokój”, trzynasta księga z Wistingiem w roli głównej, to ostatnia z książek z tej serii, którą przeczytałem. Traktuje o politykach i ich życiu prywatnym. Jak na ironię, żona byłego ministra zdrowia umiera na chorobę, na którą nie dopuszczono w kraju eksperymentalnego leku. Syn obwinia ojca, ale sam też jest podatny na tę samą chorobę.

Po śmierci polityka w chacie zostaje znaleziona bardzo duża suma pieniędzy. Trudno sobie wyobrazić, że leżała tam tak długo, że została "zamrożona", czyli że właściwie wszyscy zapomnieli o jej istnieniu. Albo prawie wszyscy, bo ci, którym skradziono pieniądze (po tym, jak rabusie okradli samochód wiozący pieniądze), czekają. W dniu napadu zaginął rybak, co uznano za wypadek. Przypadki zdarzają się jednak rzadko, a przypadkowi świadkowie znacznie częściej zostają uciszeni na zawsze.

Wisting zostaje poproszony o poprowadzenie "tajnego" śledztwa i bierze do pomocy małą grupę ludzi, w tym swoją córkę Line, dziennikarkę. Tymczasem zespół zajmujący się dawnymi nierozwiązanymi śledztwami bada sprawę Simona - młodego mężczyzny, który zaginął i został uznany za zmarłego, ale którego ciała nigdy nie odnaleziono. Adrian Stiller kieruje śledztwem w sprawie nierozwiązanej sprawy.

W trzynastej książce z serii o Williamie Wistingu Jørna Liera Horsta powracają wszyscy główni bohaterowie z "Kodu Kathariny": William Wisting, policjant, który prowadził ostatnie śledztwo; jego córka, dziennikarka, Line; policjant zajmujący się rozwiązywaniem dawnych nierozwiązanych spraw, Stiller, ze swoim niekonwencjonalnym podejściem do uzyskiwania zeznań. O ile "Kod Kathariny" był przede wszystkim thrillerem psychologicznym, to "Ukryty pokój" jest raczej zwykłym policyjnym kryminałem, choć śledztwo, które prowadzi Wisting, dzieje się poza normalnymi ramami policyjnymi.

William Wisting prowadzi śledztwo w sprawie przestępstwa, w które może być zamieszany wysoki rangą polityk, a dyrektorowi generalnemu prokuratury, który najwyraźniej może instruować policję, jak ma postępować, zależy na tym, by śledztwo było prowadzone w tajemnicy.

Wisting prowadzi sprawę z własnego domu, zatrudniając swoją córkę do przesłuchiwania podejrzanych pod przykrywką jej roli dziennikarki śledczej. Zespół metodycznie rozpracowuje podejrzanych, sprawdzając odciski palców, ustalając prawdziwość alibi, badając powiązania między przestępcami w policyjnej bazie danych. Line zadaje pytania, których policja nie może zadać i dostaje pewien trop na temat powiązań między przestępcami, nieuchronnie narażając się na niebezpieczeństwo, ponieważ przestępcy zdają sobie sprawę, że pracuje z policją.

Fabuła staje się dość zagmatwana, z nierozwiązanym morderstwem, dużym rabunkiem, pozornie przypadkową śmiercią podejrzanego i różnymi pobiciami związanymi z gangami, które wydają się być ze sobą w jakiś sposób powiązane. Dopiero na końcu, dzięki anonimowemu donosowi, dowiadujemy się, jaką rolę w tym wszystkim odegrał polityk.

Piszę celowo niejasno z powodu spoilerów. To chęć dowiedzenia się, jak zakończy się śledztwo, sprawia, że nie można przestać śledzić dochodzenia prowadzonego na kartach "Ukrytego pokoju".

Uważam że, tak jak w "Kodzie Kathariny", psychologia przestępcy jest bardzo ważna, ale tutaj jest to omawiane dopiero po tym, jak wszystkie zbrodnie są zgrabnie rozwiązane. Podejrzewam, że Jørn Lier Horst widział analizę psychologiczną sprawcy jako rdzeń książki, ale potrzeba zaspokojenia linii fabularnej policyjnego kryminału oznacza, że jest to pośpiesznie wyrzucone jako dodatek gdzieś na samym końcu historii.

"Ukryty pokój" jest naprawdę dobrą historią kryminalną, ale czytelnicy, którzy pokochali niezwykłość poprzednich książek Jørna Liera Horsta, mogą poczuć się trochę rozczarowani. Ja osobiście nadal czerpałem przyjemność z tej książki. Była nieco inna niż dotychczasowe, ale nadal było widać w tym dobrą rękę Horsta.

Będąc od dawna fanem Jørna Liera Horsta, czekałem z niecierpliwością na możliwość przeczytania jego najnowszej książki "Ukryty pokój". Horst stworzył serię o Williamie Wistingu i przez wiele lat olśniewał czytelników dbałością o szczegóły i skomplikowanymi sprawami, które sprowadzają się do prostego faktu. Każda powieść z Williamem Wistingiem w roli głównej jest źródłem czystej kryminalnej rozrywki na najwyższym poziomie.

Długa i burzliwa kariera w policji pomogła Williamowi Wistingowi zdobyć świetną reputację wśród swoich kolegów. Po wezwaniu na spotkanie z szefem prokuratury, Wisting zostaje wysłany na tajną misję na obrzeżach Oslo. Po śmierci Bernharda Clausena, prominentnego norweskiego polityka, ktoś odkrył na terenie jego posiadłości duży schowek z pieniędzmi, zgrabnie zapakowany w kilka toreb. William Wisting musi ustalić pochodzenie tych pieniędzy i zrobić to zanim prasa dowie się o wszystkim. Kiedy Wisting przybywa na miejsce, odkrywa ogromną ilość gotówki w różnych nominałach i walutach, co zapala w jego głowie czerwoną lampkę.

Gdy William Wisting próbuje dowiedzieć się nieco więcej o Clausenie - odkrywa, że kilka lat temu dziwny wypadek motocyklowy pozbawił życia dorosłego syna Clausena. Co ciekawsze, jeden z przyjaciół syna zginął w tym samym czasie. Utonął w dziwnych i niewyjaśnionych okolicznościach. Wisting, wzywając do pomocy swoją córkę, Line dziennikarkę śledczą, odkrywa, że historia może być czymś więcej niż zwykłym utonięciem. Łączy również fakty te z odkrytą w schowku gotówką. William Wisting zastanawia się, czy nie otwiera zbyt wielu starych ran, zwłaszcza gdy czuje, że może w jakiś sposób połączyć pieniądze ze śmiercią niewinnych osób. Kiedy Line i jej córeczce grozi niebezpieczeństwo, Wisting wie, że może mieć to związek z dochodzeniem, które prowadzi, ale nie może to usprawiedliwić rezygnacji z podjętego śledztwa.

Jakie tajemnice miał Bernard Clausen i jak sprawy mogą się potoczyć w ramach śledztwa w sprawie zabójstwa? Jørn Lier Horst snuje kolejną wspaniałą opowieść i sprawia, że czytelnik chce wiedzieć więcej. Zawsze mogę liczyć na świetną lekturę, gdy biorę do ręki książkę tego norweskiego autora. Jego powieści mają wspaniałą siłę rażenia i utrzymują w czytelniku gonitwę myśli. Widać spory progres w pisarstwie Horsta. Widać też, że William Wisting rozwinął się jako postać w ciągu tej serii, doskonaląc swoje umiejętności jako policyjny śledczy. Czytelnik zobaczy w tej historii również bardziej miękką stronę Wistinga. Jak opiekuje się wnuczką i pomaga, jakkolwiek może. Ten kontrast działa bardzo dobrze, zwłaszcza dla tych, którzy znają wszystkie książki z tej serii. Pozostałe postacie służą uzupełnieniu Williama Wistinga i rozbudowują historię w bardzo skuteczny sposób. Horst ma sposób na tworzenie postaci, które idealnie pasują do siebie i nie brakuje tego w powieści - od wysoko postawionych postaci politycznych poprzez pracowników niskiego szczebla, którzy próbowali się ukryć przez ostatnie lata.

Fabuła była mocna i utrzymywała moją uwagę przez cały czas, nawet gdy zdecydowano się skupić na nierozwiązanej sprawie. Nie mogę nie kochać tego typu fabuły, która różni się znacznie od zwykłej fabuły kryminałów, które również chętnie czytam. Tłumaczenie na język polski nie wydaje się w ogóle wpływać na odbiór książki.

Brawo, panie Jørn Lier Horst, za kolejny świetny utwór. "Ukryty pokój" to naprawdę świetna lektura. Polecam szczerze, jak zresztą każdą powieść z tej serii.