U-38 w.4

Max Valentiner to jedna z najbardziej fascynujących postaci w historii I wojny światowej, jako dowódca niemieckich okrętów podwodnych. Jego przygoda z morzem zaczęła się jeszcze przed wojną, kiedy ustanowił rekord świata w głębokości nurkowania. Valentiner był także utalentowanym projektantem pojazdów podwodnych wykorzystywanych w akcjach ratunkowych. Gdyby nie wybuch wojny, zapewne stałby się postacią na miarę Roberta Ballarda, biorąc udział w międzynarodowej ekspedycji poszukującej skarbów na wrakach Morza Adriatyckiego. Jednak zmuszony był porzucić te plany i jako jeden z najmłodszych dowódców U-bootów wyruszył na wojnę.

Przez dłuższy czas Valentiner górował w rankingu dowódców U-bootów pod względem zatopionego tonażu. Jego pozycję osłabiła dopiero misja na Morze Czarne, z uwagi na mniejszą liczbę celów do zatopienia w regionie. Mimo to, jego osiągnięcia pod względem zatopiania alianckiego tonażu były większe niż te Otto Kretchmera, znanego asa z czasów II wojny światowej. Valentiner był zdecydowanym orędownikiem nieograniczonej i bezwzględnej wojny podwodnej, co niejednokrotnie prowadziło do kontrowersji. Podczas spotkań z dowódcami niemieckiej marynarki narzekał na ograniczenia nakładane przez rząd, zainspirowany anegdotą o admirale Nelsonie, który lekceważył rozkazy dowództwa.

Ta niefrasobliwość mogła być źródłem poważnych kryzysów dyplomatycznych, jak wtedy, gdy zatopił włoskie liniowce Ancona i Persia w 1915 roku, gdzie wśród ofiar było 40 Amerykanów. Takie działania zaostrzyły stosunki między Niemcami a Stanami Zjednoczonymi, co było nie w smak władzom niemieckim. Najbardziej spektakularne sukcesy Valentiner odniósł na pokładzie U-38, a książka skupia się głównie na jego działaniach związanych z tym właśnie okrętem oraz załogą.