Trzy opowieści

César Aira, uznawany za jednego z najważniejszych współczesnych pisarzy argentyńskich, wyróżnia się swoją unikalną wizją literacką, tworząc krótkie, acz intensywne powieści, które odważnie przeciwstawiają się panującym narracyjnym trendom. Jego dzieła są pełne niespodzianek i eksperymentów, stanowiąc prawdziwe "zabawki dla dorosłych", jak sam to kiedyś ujął. W tomie zebranych opowiadań czytelnicy mogą dostrzec charakterystyczne cechy jego twórczości.

W powieści "Próba" z 1992 roku Aira przedstawia emocjonalne spotkanie dwóch punkowych dziewczyn z rówieśniczką, które szybko przeistacza się w dynamiczną i wybuchową opowieść o buncie oraz miłości. "Płacz" z tego samego roku przypomina nieco fabuły Borgesa, eksplorując iluzoryczność świata, ale z dadaistycznym lub surrealistycznym podejściem. Natomiast "Jak zostałam zakonnicą" z 1993 roku zaskoczyło hispanoamerykański świat literacki swoim niecodziennym przedstawieniem dzieciństwa, które na długo rzutuje cieniem na życie niewinnego bohatera.

Publikacja "Trzy opowieści" jest pierwszą okazją zapoznania się z Airą przez polskich czytelników, jednak ich ton może wydawać się znajomy. Aira, zarówno miłośnik, jak i badacz awangardowej literatury, czerpie inspiracje m.in. z dzieł Witolda Gombrowicza. Czytelnicy często zauważają, że raz zaczęta lektura Airy jest trudna do odłożenia, gdyż jego utwory praktykują teorie Gombrowicza w sposób unikalny. Jednak, podczas gdy Gombrowicz wyobrażał siebie jako opata luksusowego klasztoru, Aira przypomina nowicjuszkę w zakonie Karmelitanek Bosych z całego świata.

César Aira jest ekscentryczny, ale to jedna z kluczowych postaci współczesnego pisarstwa po hiszpańsku. Roberto Bolaño wspomina: "To frustrujące, ale kiedy zaczniesz czytać Airę, nie chcesz przestać". Patti Smith zauważa natomiast, że "piękno i ciemna prawda płyną przez jego teksty", czym podkreśla głębię i intensywność jego twórczości.