Tak daleko od domu

Willie Dunne, osiemnastoletni mieszkaniec Dublina, w 1914 roku opuszcza swoje rodzinne miasto, rodzinę i ukochaną Grettę, planującą wspólną przyszłość. Targany poczuciem obowiązku wobec Belgii, wstępuje do wojska i jako żołnierz Królewskiego Pułku Fizylierów Dublińskich wyrusza na front zachodni, by zmierzyć się z niemieckim wrogiem. W okopach Flandrii staje w obliczu brutalnej rzeczywistości wojennej, gdzie zagłada i groza są codziennością, a jedynym punktem oparcia stają się listy od bliskich, towarzystwo braci broni oraz twórczość Dostojewskiego. Zatroskany syn policjanta, Willie, pozostaje niemal nieświadomy politycznych napięć, które narastają w Irlandii podczas jego nieobecności. Wracając na krótki urlop, zastaje ojczyznę na krawędzi chaosu i wojny domowej. Chociaż odnajduje pocieszenie w bliskości rodziny, wie, że jego miejsce jest wśród żołnierzy i że musi powrócić do walki, która zdaje się nie mieć końca. Mistrzowska proza Sebastiana Barry’ego przynosi przejmujący obraz determinacji Williego Dunne’a, ukazując destrukcyjne skutki konfliktu i koszty, jakie niesie za sobą wojna.