Tajemniczy korespondent

Zanurzając się w niepublikowane wcześniej opowiadania autorstwa młodego Marcela Prousta, odkrywamy intymne aspekty jego twórczości i osobowości. Te homoerotyczne teksty, napisane w końcowych latach XIX wieku, były przez wiele lat skrywane w archiwach, aż do ich odkrycia w 2019 roku, kiedy to debiutowały przed francuską publicznością. Każdy z tych często nieukończonych szkiców emanuje świeżością początkującego pisarza. Proust, pisząc w tajemnicy, pozwala sobie na bezpośredniość i szczerość, jakiej nie zawarłby w dziełach publikowanych za życia, ukazując relacje homoseksualne w pełnej krasie, pozbawione maski przypadkowego obserwatora.

W jednym z opowiadań, narrator zauroczył się wysokim, szczupłym mężczyzną o oczach i ustach pełnych ciepła i delikatności. Pod wpływem jego tajemniczego uroku, narrator pilnuje słów i gestów, starając się zrobić na nim wrażenie poprzez subtelnie dobrane wypowiedzi świadczące o jego introspekcji i emocjach. Czuje, że jego słowa są słuchane, a oczy rozmówcy unoszą się, by po chwili spocząć z powrotem na gazecie. Narrator, marząc o ponownym spotkaniu z tym spojrzeniem, zachowuje się z rezerwą, świadomie przedłużając ich krótki kontakt. Na koniec, gdy zbliża się czas rozstania, żegna się z dawno nie widzianym kolegą z wojskowej historii z serdecznością, jednak nie bez pewnej celowej ostrożności. Kiedy uchwycił wzrok siedzącego obok sierżanta, powitał go delikatnym gestem kapelusza i uśmiechem.