Sztuczne raje

W 1851 roku Charles Baudelaire napisał esej "Wino i haszysz", w którym zastanawiał się nad wpływem tych substancji na tworzenie poezji. Uważał, że wino może inspirować artystów, pobudzając ich wolę i zbliżając ich do innych ludzi, podczas gdy haszysz, w jego opinii, prowadził do osamotnienia i osłabienia woli. Dziewięć lat później Baudelaire rozszerzył swoją krytykę na wszystkie substancje stymulujące, wskazując, że mimo iż oferują one wspaniałe wizje, ostatecznie paraliżują zdolność do ich przekształcenia w trwałe dzieła sztuki. Jednocześnie dostrzegał, że fascynacja takimi wizjami wynika z głębokiego pragnienia nieskończoności. W komentarzach do książki czytelnicy odnajdą wszelkie potrzebne informacje, aby samodzielnie ocenić, czy Baudelaire był uzależniony od narkotyków, oraz odkryją tajemnice Klubu Haszyszystów.