Syberia 1581-1697

Historia podboju Ameryki Północnej, pełna starć z Indianami oraz ekspansji na Dziki Zachód, jest dobrze znana i często przywoływana w literaturze oraz filmie. Jednak równie fascynujący i dramatyczny proces miał miejsce na wschód od Europy, gdy w XVI i XVII wieku Rosja zaczęła zdobywać Syberię.

Syberia była wówczas krainą zamieszkiwaną przez różnorodne plemiona tubylcze. Od XIII wieku regionem tym władali Tatarzy, potomkowie mongolskich zdobywców, zorganizowani w chanaty rozciągnięte od Uralu po Ocean Spokojny. W niezwykłej scenerii tamtejszej przyrody zaczęły toczyć się nowe dzieje.

Pod koniec XV wieku, car Iwan IV Groźny, zainteresował się tymi ogromnymi, nieprzebytymi terytoriami i uruchomił ekspansję Rosji na Wschód. Kluczową rolę w tym przedsięwzięciu odegrało połączenie dwóch sił: bogatej rodziny kupieckiej Stroganowów oraz Kozaków, którzy, przynaglani przez przygodę i wojnę, uciekli z Ukrainy. Dzięki finansowemu wsparciu Stroganowów i wojskowej determinacji Kozaków Syberia w ciągu niespełna 150 lat została zdobyta i udostępniona do badań oraz kolonizacji.

Kluczowym wydarzeniem pierwszej fazy tej ekspansji, doprowadzającym do penetracji Kamczatki w 1697 roku, była bitwa na Przylądku Czuwaszskim w październiku 1582 roku. Zwycięstwo Rosjan nad Tatarami, kierowanych przez Chanat Syberyjski, było możliwe dzięki dzielności Atamana Jermaka Timofiejewicza, który przeszedł do historii jako zdobywca Syberii.