Superniania kontra trzyletni Antoś

Pomimo że Konwencja o prawach dziecka została wprowadzona w Polsce ponad trzy dekady temu, pozycja społeczna dzieci często odbija się w powiedzeniu "dzieci i ryby głosu nie mają". Nadal powszechne jest przekonanie, że "jeden klaps jeszcze nikomu nie zaszkodził". Dyskryminacja ze względu na młody wiek wydaje się być stanem naturalnym i odwiecznym, podobnie jak kiedyś traktowano seksizm.

Anna Golus badając popularne programy telewizyjne poświęcone tematowi wychowania dzieci, przeprowadza wywiady z ich uczestnikami, ukazując, jak media odzwierciedlają i wzmacniają kulturę lekceważącą i uprzedmiotawiającą najmłodszych. Tworzy to model relacji opartych na przemocy. Z perspektywy dzieci, Golus przedstawia, jak udział w takich programach i promowane w nich metody wychowawcze szkodzą młodym ludziom, umacniając ich niską pozycję zarówno w rodzinie, jak i w całym społeczeństwie. Nadszedł czas, aby zrezygnować z karnego jeżyka i zacząć traktować dzieci z należnym szacunkiem i podmiotowością.