Stracone złudzenia. Dwaj poeci

W latach 1821-1822, na tle francuskiej Restauracji Burbonów, rozgrywa się historia dwóch młodych poetów z Angoulême. Pierwszy z nich, Lucjan Chardon, to utalentowany autor historycznych powieści i sonetów, pochodzący z rodziny aptekarza i zubożałej arystokratki. Jego przyjaciel, Dawid Schard, to naukowiec o poetyckiej duszy, który dąży do odkrywania prawdy poprzez twórczość.

Dawida cechuje niezwykła uczciwość i odpowiedzialność, jednak brak doświadczenia w biznesie wpędza go w tarapaty finansowe, kiedy nabywa drukarnię od swojego ojca. W trudnych chwilach to oszczędność oraz pragnienie zapewnienia godnego życia ukochanej żonie, Ewie, siostrze Lucjana, pozwalają mu uniknąć bankructwa.

Lucjan, przystojny i ambitny, niecierpliwy i często lekkomyślny, marzy o wyjściu poza ograniczenia swojego statusu społecznego i materialnego. Mocno wspierany przez matkę, siostrę i szwagra, jest przekonany o swojej wyjątkowości. Jego życie komplikuje się, gdy wdaje się w romans z panią de Bargeton, zamężną i starszą arystokratką, która namawia go do przyjęcia nazwiska panieńskiego jego matki, de Rubempré. Para wkrótce wyjeżdża do Paryża, co otwiera nowy rozdział w życiu Lucjana.