Stara Słaboniowa i spiekładuchy

Słaboniowo, zawsze zaszyfrowanym w niejasnościach, nie pozwala człowiekowi jasno określić, w co wierzyć, przez co często dostrzegamy to, co nieistniejące. W mroźny zimowy wieczór starsza kobieta staje obok drewnianego ogrodzenia, z uwagą obserwując swoją wieś. Gdzieś z gęstwiny mroku wkracza nieznane dotąd zło, które mieszkańcy Capówki spotykają po raz pierwszy. Mroźny, wschodni wiatr przywiewa zapach siarki, a w lesie widać czujne oczy. Dziecko o starczej twarzy zwabia na bagniska niewinne dziewczęta, a krwawy Strzygoń, powstały z ludzkiej nieprawości, wyrusza na łowy. Jedynie stara Słaboniowa zna wszelkie diabelskie sztuczki i potrafi zaradzić nie tylko nadnaturalnym zjawiskom, ale i codziennym ludzkim problemom. W powieści "Stara Słaboniowa i Spiekładuchy" światy ludzi i duchów, zakorzenione w słowiańskiej mitologii oraz ludowych podaniach, przenikają się ze sobą, a ludzkie tajemnice i wyobrażenia często przybierają niespodziewane, niepokojące formy. Wioska, położona przy wschodniej granicy, z niewyjaśnionych przyczyn wciąż jest atakowana przez złe moce. Autorka Joanna Łańcucka, która przyszła na świat w Skierniewicach i dorastała w niewielkiej wsi we wschodniej Polsce, z zawodu jest plastyczką specjalizującą się w malarstwie olejnym, a także pasjonatką czytania, pisania oraz haftu artystycznego.