Średniowiecze. Obalanie mitów

„Średniowiecze” to termin często używany przez polityków i publicystów o lewicowych poglądach jako symbol zacofania. Twierdzą, że nie możemy wrócić do czasów, gdy wierzono, że Ziemia jest płaska. Współcześnie średniowiecze bywa demonizowane i obarczane odpowiedzialnością za wiele negatywnych zjawisk, ale nie zawsze jest to ocena sprawiedliwa. Choć epoka ta ma swoje trudne aspekty, odznacza się też wyjątkowym pięknem, niczym róża w zimowym ogrodzie – uzbrojona w kolce, ale zachwycająca.

Wiele z przyjętych mitów dotyczących średniowiecza mówi więcej o nas, niż o tej epoce, a przy głębszym badaniu łatwo można je historycznie i racjonalnie wyjaśnić. Wśród tematów związanych z tym okresem znajdziemy m.in. płaskość Ziemi, której broni pewna pani profesor, ascetyczne wartości rycerstwa, które stawiało ducha ponad ciałem, oraz niesławną opinię o krucjatach. Średniowieczne kobiety często postrzega się jako ofiary męskiej dominacji, a skomplikowane relacje między germańską wyższością a słowiańską lepszością dają pole do dyskusji.

Wspomniane jest również znaczenie gotyckiej katedry, symbolika i realizm jej architektury. Obrazy jak Matka Boska Częstochowska czy palenie na stosie Jana Husa to tylko niektóre z ilustracji wskazujących wieloaspektowość średniowiecza. Ciesząca się złą sławą ponura epoka średniowiecza jawi się jako pełna przesądów, które łatwo zrozumieć w kontekście historycznym. Zapraszam do przechadzki przez wieki średnie ścieżką opowieści, które oddalają nas od mitów, pozwalając zrozumieć rzeczywistość tej fascynującej epoki.