Smak wiosny. Ślady życia

Nie można zatrzymać żadnego dnia, ale można sprawić, że nie będzie on stracony. Berenika wkracza w wiosnę, która staje się dla niej czasem głębokich przemian i niepokojących odkryć. Życie, które dotąd było monotonne, zaczyna nabierać tempa za sprawą niezwykłych zdarzeń, których nie potrafi objąć prostym rozumowaniem. Powoli odkrywa intrygującą prawdę o ekscentrycznym spadkodawcy, a pojawienie się tajemniczego mężczyzny, przypuszczalnie związanego z jej przeszłością, komplikuje jej życie jeszcze bardziej. W tym labiryncie emocji i zawiłości nieocenione okazuje się wsparcie Jakuba.

W momencie, gdy fabuła drugiej części osiąga apogeum, zamieszanie staje się nieuniknione, pozostawiając Berenikę w punkcie zwrotnym. Powieść, pozornie wpisująca się w ramy klasycznej literatury obyczajowej, skrywa w sobie znacznie więcej — to dzieło nie tylko literacko bogate, ale i wymagające od czytelnika zaangażowania i refleksji. Nie znajdziemy w niej prostych rozwiązań ani lekkiego podejścia do fabuły. Autorka rozbija schematy, które mogłyby wydawać się oczywiste: spadek nie jest zakończeniem problemów, Bruno nie jest rycerzem w lśniącej zbroi, a życie na podlaskiej wsi daleko odbiega od idyllicznej wizji.

Iwona Banach, pisarka i tłumaczka, w swoim blogu Zastroniec określa tę książkę jako dzieło, które wymaga uważnego podejścia i otwartego umysłu.