Słowo humoru

Komu przysługuje prawo do śmiechu i z czego? Czy humorystyczne akcje Pomarańczowej Alternatywy miały swoje echa w demonstracjach Strajku Kobiet? W którym momencie żart przekracza granice dobrego smaku, a kiedy z czasem staje się przestarzały? A co, jeśli Christopher Hitchens spotkałby Marię Czubaszek — czy zmieniłby swoje zdanie na temat poczucia humoru kobiet?

Autorka książki "Duchologia polska" bada teraz tematykę humoru z perspektywy antropologicznej. W swoim unikalnym i dowcipnym eseju analizuje różnorodne formy żartu, ironię, abstrakcję oraz nonsens w kontekście odwołań do tzw. "mowy ezopowej" z czasów PRL-u, przez twórczość kabaretową, aż po język reklamowy na początku lat transformacji, stand-up, współczesne memy i zjawisko "cenzopapa".

Drenda podejmuje refleksję nad związkami humoru z polityką, zastanawiając się, kiedy satyra na władzę przekształca się w humor, który władza akceptuje. Podkreśla również, że śmiech może jednoczyć ludzi, a absurd, ceniony choćby przez Kierkegaarda, może mieć terapeutyczne właściwości.