Sinobrody

Max Frisch to jeden z najważniejszych twórców literatury powojennej Szwajcarii, którego dzieła doceniane są na całym świecie, również w Polsce. Jego dramaty, takie jak "Biedermann i podpalacze" czy "Andorra", regularnie wystawiane są na scenach teatralnych, a powieści, w tym "Stiller", "Homo Faber", "Powiedzmy Gantenbein" oraz "Montauk", stały się klasykami literatury. Filmowa adaptacja "Homo Fabera" w reżyserii Volkera Schlöndorffa również zdobyła uznanie wśród miłośników kina.

Najnowsza książka to niepowtarzalna kolekcja jedenastu tekstów, które po raz pierwszy doczekały się polskiego tłumaczenia. Zawiera ona opowiadania, eseje i mikropowieści, które reprezentują prawie cały dorobek pisarski Frischa – od "Dziennika 1946-1949" po jego ostatnią pracę z 1982 roku. Dzięki tej kompilacji czytelnicy mogą śledzić rozwój artystyczny autora, zauważając zarówno powtarzające się tematy i pytania, jak i zmieniające się spojrzenie – od młodzieńczego entuzjazmu po dojrzałe refleksje. Opowiadania te charakteryzują się wspólnymi elementami: postacie zmagają się z trudnymi wyborami, a styl Frischa pozostaje zwięzły, bezpośredni i niemalże protokolarny. Jego narracja jest przejrzysta i nie narzuca konkretnej interpretacji, co odzwierciedla jego wiarę w inteligencję czytelników.

Dla młodszych odbiorców ta niezwykła proza może stać się źródłem intelektualnych i emocjonalnych odkryć. Z kolei starsi admiratorzy twórczości Frischa znajdą w niej świeże i zaskakujące aspekty pisarza, których do tej pory nie znali.