Siedem+Siedem+Siedem

"Mocniejsza od cienia brama zapomnienia" to nastrojowy utwór poetycki, w którym Dariusz Pado wprowadza czytelnika w refleksyjne rozważania na temat przemijania i zapomnienia. W scenerii jesiennego krajobrazu, gdzie szara ścieżka przecina błękit nieba, a liście przymarzły do chłodnej trawy, poeta umiejętnie łączy obrazy przyrody z emocjami, które budzą wspomnienia. Opis ten kontrastuje z gniewnym szczekaniem psa strażnika, przywodząc na myśl wczesne lata dzieciństwa, kiedy to sam poeta czuł lęk i niezrozumienie.

W tym utworze nie zabrakło też nietypowej sceny na kirkucie, gdzie pies, pełen energii, biega pomiędzy grobami. W ten sposób autor wskazuje na kruchość pamięci i trudność w byciu "innymi", podczas gdy chłód otula nas, a pleśń zieleni dzieli przestrzeń od wspomnień. Połączenie osobistych emocji z uniwersalną refleksją sprawia, że wiersz ten na długo zapada w pamięci czytelnika.