Samogon. Historia i sposób jego przyrzadzania w warunkach domowych

Wiele określeń stosowanych w różnych krajach opisuje domowy napój spirytusowy wytwarzany w ukryciu. W języku rosyjskim można usłyszeć takie nazwy jak bulbaczka, buraczanka, benzyna czy gazolinka. Inne, bardziej oryginalne określenia to koniak "trzy buraki", mokry dolar, pieraczok czy pasza Angelina, nazwa inspirowana słynną traktorzystką z lat 30. XX wieku. Ponadto, spotkamy tam terminy jak rusznica, samogon, samizdat, czy siwuszniak.

Z kolei w Polsce taki alkohol bywa określany jako boża zorza, berbelucha czy brymucha. Ludowe nazwy, takie jak chaberek czy chłopska droga, przywołują wiejski charakter tej produkcji. Inne kreatywne określenia to księżycówka, KPN (czyli Koniak Pędzony Nocą), leśny koniak, likier błotny, czy łzy sołtysa. Polski bimber nazywany jest też naftą, olabogą, strychówką czy słoneczną. Niezależnie od szerokości geograficznej, domowy bimber ma swoje miejsce w lokalnej kulturze i tradycji, a rosyjski samogon jest jedną z najpopularniejszych jego form.