Rzeczywistość równoległa

W latach 1988-1989 Polska przechodziła przez niezwykle istotny okres swojej historii. W kontekście świata nadal zdominowanego przez zimnowojenne napięcia, rozpoczął się stopniowy rozpad struktur autorytarnego reżimu, co doprowadziło do przejęcia władzy wykonawczej przez opozycję. Choć wcześniejsze lata były świadkiem brutalnych tłumień politycznej opozycji, takich jak te z grudnia 1981 roku, wiadome stawało się, że reżim w obliczu nowego zagrożenia nie zdecydował się na ponowne wprowadzenie stanu wyjątkowego.

Książka ta szczegółowo przedstawia, jakie działania planowane były przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Ministerstwo Obrony Narodowej, by przygotować państwo do ewentualnego wykorzystania stanu nadzwyczajnego pod koniec PRL. Analizując te przygotowania na tle dialogów prowadzonych pomiędzy ówczesnymi władzami a przedstawicielami opozycji, publikacja rzuca światło na dwa całkowicie różne sposoby radzenia sobie z zagrożeniem dla istniejącego systemu.

To pierwsze tak kompleksowe opracowanie, które dzięki badaniom archiwalnym materiałów Służby Bezpieczeństwa i Wojska Polskiego, dogłębnie analizuje przygotowania podjęte przez aparat władzy. Autor wnikliwie porównuje te działania z wydarzeniami z grudnia 1981 roku, porządkując istniejącą wiedzę i nadając jej nowe, zrozumiałe ramy.