Rycerz Kielichów

<p>Twórczość Jacka Piekary jest z pewnością znana każdej osobie, która w jakimś stopniu zainteresowana jest polską fantastyką. Tworzący na przestrzeni wielu lat autor “cyklu inkwizytorskiego” zasługuje współcześnie nawet na miano klasyka. Jego powieści wzbudzają wiele emocji, a sam autor sławny jest ze swojej buńczuczności i częstego “wsadzania kija w mrowisko”. To zdecydowanie pisarz, którego warto mieć na oku i wobec którego dzieł, nigdy nie jest się obojętnym.</p><p>“Rycerz Kielichów” nie należy co prawda do “cyklu inkwizytorskiego”, ale nosi znamiona stylu, jaki Piekara na kartach tej serii sobie wypracował. Mamy więc do czynienia z fantastyką pełną gębą - epicką, pełną magii i klimatu średniowiecza. Widząc okładkę (która notabene jest pięknie opracowana i być może jest najładniejszą okładką wśród książek Piekary), wiedziałem już czego się spodziewać, ale autor i tak zdołał mnie zaskoczyć.</p><p>Pisarz zdecydował się bowiem na zabieg niecodzienny w książkach - zestawił ze sobą świat rzeczywisty ze światem fantastycznym. Gdzie ta niecodzienność? - można byłoby zapytać. Wszak literatura fantastyczna zna takie zabiegi od dawna. Dosyć wspomnieć o “Harrym Potterze” Rowling, gdzie rzeczywisty świat Wielkiej Brytanii non-stop krzyżował się z magicznym światem czarodziejów i Hogwartu. To, co jednak oryginalne w dziele Jacka Piekary to ustanowienie świata fantastycznego… w sferze marzeń sennych. Otóż, główny bohater przenosi się do fantastycznej krainy będącej mariażem średniowiecza z magiczną sferą z istotami takimi jak smoki, za pomocą zapadania w sen właśnie. Przeciętniak, pracownik komputerowy w swoich snach staje się herosem o ponadprzeciętnej sławie i umiejętnościach - lordem Lanne Lloch l'Annah. Kiedy tylko się z tego snu wybudzi, wraca do swojej “właściwej tożsamości”, a lord przestaje istnieć.</p><p>Obserwujemy więc jego przygody dwutorowo. Z początku bardzo oddzielone od siebie światy, zaczynają się przenikać, co powoduje coraz więcej problemów. Podobało mi się jak autor świetnie zarysował różnice między tymi dwoma światami - opowiadając o szarej rzeczywistości, rzeczywiście można się poczuć jak w przygnębiających realiach wczesnych lat 2000. Zaś przenosząc się do fantastycznej krainy, świat odżywa, nabiera barw, jest energiczny i ciekawy. Świetnie udało się oddanie też surowości - humor jest rubaszny, brutalność jest na porządku dziennym, brak też trawiącej współczesność politycznej poprawności. “Rycerz Kielichów” to bardzo udana wyprawa do innego świata - w którym wbrew pozorom wszystko jest inne, prostsze i znacznie bardziej normalne, niż w tym zeżartym przez współczesność świecie. Lubię Piekarę właśnie za to - że udaje mu się sprawić, że zapomnę o otaczającej mnie rzeczywistości.</p>

<p>Jacek Piekara od dawna znajdował się na mojej liście do “sprawdzenia”. Moje relacje z polską fantastyką są bardzo trudne. Zazwyczaj na takich książkach bardzo się zawodzę - prędzej jestem w stanie wymienić autorów, za którymi nie przepadam (Ziemiański, Komuda, Pilipiuk), niż takich których cenię (nasuwa mi się tutaj tylko jedno nazwisko - Sapkowski). Długo więc zwlekałam nad tym, żeby dać szansę temu autorowi.</p><p>Na próżno było czekać! “Rycerz Kielichów”, pierwsza książka Piekary, po którą zdecydowałam się sięgnąć, to pyszne polskie fantasy, świetnie zanurzone w naszych narodowych mitach.</p><p>Powieść traktuję oczywiście z lekkim przymrużeniem oka, tak jak pewnie autor zamierzał. Mamy więc tutaj wyświechtany i dzisiaj już mocno banalny koncept na istnienie dwóch światów równoległych, które oddziela cienka granica ludzkiego snu. Główny bohater, w realnym świecie jest zwykłym przeciętniakiem - mieszkańcem wielkiego miasta, pracownikiem firmy zajmującej się branżą komputerową. Po zapadnięciu w sen zmienia się zaś w człowieka o imieniu Lanne Lloch l'Annah - lorda, który cieszy się ogromną sławą i powodzeniem w fantastycznej krainie. Jest sławnym bardem, jeźdźcem smoka, obrońcą uciśnionych, i niezrównanym kochankiem - wszystkim tym, o czym marzy przeciętny człowiek w swoich snach. Wraz z biegiem czasu, okaże się, że fantastyczny świat nie jest wcale taką cudowną krainą - zwłaszcza, że zaczynają pojawiać się kłopoty, a świat rzeczywisty zaczyna mieszać się z realnym.</p><p>Mamy więc klasyczne fantastyczne motywy - powieść jest pełna magii, brutalności, klimatu średniowieczna, cierpkiego, ironicznego, samczego humoru. Jacek Piekara realizuje coś, co można byłoby nazwać pastiszem powieści fantastycznej - w szczególności jeśli rozważyć zderzenie świata fantastycznego z realnym. Nic dziwnego, że główny bohater (którego imienia nawet nie pamiętam) tak bardzo chce uciec do innego świata i staje się w nim kimś “wyjątkowym” - to taki żart literacki mający nieco drzeć łacha z tzw. “przegrywów”, którzy tworzą drugą osobowość, byle tylko uciec od swoich realnych problemów. Dlatego też świat realnym jest w “Rycerzu Kielichów” potraktowany marginalnie - jest nieciekawy. Dlatego też antidotum na nieciekawość realnego świata jest fikcja - takim antidotum może być też książka Piekary, którą oczywiście serdecznie polecam.&nbsp;</p>