Różaniec z Matką Bożą Szkaplerzną

Noszenie świętego szkaplerza to praktyka, którą św. Jan Paweł II osobiście popierał, czerpiąc z niej wiele siły i duchowego dobra. Jego głębokie przywiązanie do tego nabożeństwa podkreśla jego znaczenie w katolickiej tradycji.

Historia szkaplerza sięga nocy z 15 na 16 lipca 1251 roku, kiedy to Matka Boża ukazała się św. Szymonowi Stockowi, przełożonemu karmelitów. Podarowała mu szkaplerz, mówiąc, że każdy, kto umrze nosząc go, uniknie ognia piekielnego. Szkaplerz składa się z dwóch małych kawałków sukna, połączonych tasiemkami, ozdobionych imieniem i wizerunkami Matki Bożej oraz Chrystusa. Jeden fragment noszony jest na piersi, a drugi na plecach, co symbolizuje poddanie się opiece Matki Bożej.

Osoby, które przyjmują szkaplerz, powierzają się ochronie Maryi, która obiecuje im swoją matczyną opiekę. Co więcej, przyjmujący szkaplerz wierzą, że jeśli umrą w ten sposób, nie tylko unikną potępienia, ale również dzięki wstawiennictwu Maryi zostaną uwolnieni z czyśćca w pierwszą sobotę po śmierci.