Rewolucja konserwatywna - przypadek polski

Stefan Kisielewski w swoim znanym dziele "Sprzysiężenie" szczegółowo opisuje specyficzne środowisko pisma "Bunt Młodych", które od 1937 roku funkcjonowało pod nazwą "Polityka". Przedstawia je jako czasopismo o charakterze intelektualistyczno-rewolwerowym, które było znane z niekonwencjonalnych działań w sferze intelektualnej. Rewolwerowość tego pisma wyrażała się bardziej w abstrakcyjnej formie niż w dosłownym znaczeniu - chodziło o odwage w głoszeniu prawd, pasję w prezentacji niepopularnych idei oraz gotowość do wykrzykiwania rzeczy, które ogół uważał za niewłaściwe. Tematy podejmowane przez redakcję były często uważane za tabu zarówno przez rząd, jak i opozycję, niezależnie od orientacji politycznej. Członkowie tego zespołu, włączając takich myślicieli jak Jerzy Giedroyc czy Aleksander Bocheński, wykazywali upodobanie do prowokacji intelektualnej i konsekwentnie konfrontowali się z powszechnie utrwalonymi poglądami.

Książka ta przybliża jeden z najbardziej intrygujących kręgów intelektualnych międzywojnia, który stał się trampoliną dla wielu znaczących postaci. "Bunt Młodych" stanowił ośrodek poszukiwań nowych dróg intelektualnych w czasach, gdy totalitaryzm zyskiwał na sile, a społeczeństwo polskie zmagało się z własną tożsamością w zmiennych realiach. Pod przykrywką idei mocarstwowości krył się program, który był syntezą konserwatyzmu Bobrzyńskiego oraz rewolucyjnych pomysłów Brzozowskiego. Analiza historii politycznej myśli tego środowiska pozwala zrozumieć proces dojrzewania polskiej inteligencji w warunkach niepodległości, której testem stały się wyzwania polityczne po 1945 roku.