Ratowałam od zagłady. Wspomnienia Irene Gut Opdyke

Nie pytałam: Czy powinnam to zrobić?, ale: Jak mam to zrobić? Ratowałam od Zagłady to pamiętnik Irene Gut-Opdyke, uznanej za Sprawiedliwą wśród Narodów Świata. Historia Ireny Gutówny zaczyna się, gdy ma ona siedemnaście lat — wybucha wojna, a przyszłość młodej studentki pielęgniarstwa z Radomia przybiera niespodziewany obrót. Życie stawia przed nią liczne wyzwania, ale każda trudność tylko wzmaga jej determinację, by przetrwać i ratować innych. Łączy się z ruchem oporu, a jej niemieckie nazwisko i aryjski wygląd wykorzystuje do pomocy Żydom w dobie Holocaustu. Działania te obejmują pomoc w ucieczce z getta, ukrywanie ich w lesie oraz w piwnicy domu, w którym pracuje jako gospodyni.

Podobnie jak Anne Frank napisała w swoim dzienniku, że ludzie są z natury dobrzy, Irene powtarza w swojej książce przesłanie miłości zamiast nienawiści. Po wojnie, po emigracji do Stanów Zjednoczonych i latach milczenia o swoich doświadczeniach w Polsce, Irena zostaje zmuszona do zabrania głosu w reakcji na negowanie istnienia obozów koncentracyjnych i Holocaustu. Jej wspomnienia to nie tylko zapis osobistego heroizmu, ale również głos sprzeciwu wobec największego zła w historii. Książka zrobiła ogromne wrażenie na czytelnikach, była szeroko komentowana i zainspirowała adaptację teatralną w Nowym Jorku.

Wydawnictwo Poradnia K planuje wydanie tej poruszającej relacji Irene Gut-Opdyke 11 sierpnia 2021 roku. Opowieść Ireny to nie tylko materiał na filmowe historie; w Polsce wciąż mało znane, jej przeżycia zasługują na szczególne miejsce w literaturze dotyczącej Holocaustu. Książka przedstawia wojnę z perspektywy kobiety, dalekiej od linii frontu, ale pełnej subtelności i strategicznej ostrożności, co pozwala jej unikać bezlitosnych pułapek ówczesnej rzeczywistości. Historia Ireny jest przypomnieniem, że bohaterstwo, choć rzadkie, może pojawić się w najmniej oczekiwanym miejscu i czasie, stając się świadectwem nadludzkiej siły i godności. Jan Komasa, reżyser znanych filmów, takich jak Powstanie Warszawskie i Miasto 44, przyznaje, że to historia pełna humanistycznych wartości i przypowieść o ludziach, którzy mimo wszystko pozostali wierni swojemu człowieczeństwu.