Prawie ludzkie prawie moje

Jedna z moich najnowszych prac, której wciąż nie udało się wydać z powodu kontrowersyjnej treści, nosi tytuł "Włosy błazna". Książka ta jest niebywale melancholijna i doskonale ilustruje esencję mojego nihilistycznego podejścia. Opowiada o negatywnym cyrku, co można określić jako mroczne odbicie znanego nam widowiska.

Fabuła koncentruje się na wędrówce głównego bohatera — włóczęgi, który przemieszcza się od Moskwy, przez Warszawę i Wrocław, aż do Londynu. Początkowo planowałem, by była to historia miłosna o młodym mężczyźnie, którego uczucie do starszego pisarza przekracza zwykłe zrozumienie, ponieważ młodzieniec okazuje się mądrzejszy od swego mentora. Jednakże, opowieść przybrała skomplikowany obrót, stając się narracją o dwóch błaznach: Auguście Mocnym i Auguście Słabym.

Historia ta jest pełna metafor takich jak symboliczne schodzenie, powrót do dzieciństwa oraz różnorodne przemiany i metamorfozy, które rozgrywają się w labiryncie wydarzeń. Książka stawia pytania o związek między wzlotem a upadkiem, a także o ludzką naturę w świecie pełnym sprzeczności.