Powiedzmy, że Piontek

Wyobraźmy sobie, że mamy do czynienia z dziełem, które staje się swoistą grą z czytelnikami. Wciągające i pomysłowe, wypełnione nieprzewidywalnymi zwrotami akcji oraz nawiązaniami do współczesnych realiów. Możliwe, że to nowy literacki styl Szczepana Twardocha?

Przyjmijmy, że Erwin Piontek, 73-letni górnik, postanawia wyruszyć w podróż dookoła świata. Na pokładzie starego jachtu typu Venus, wyposażony w znoszony gumowy sztormiak, czerwoną wełnianą czapkę, harcerską busolę w żeglarskim worku oraz starannie wyliczone racje żywnościowe, jest przygotowany na samotną wyprawę. Planuje pokonać dwadzieścia dziewięć tysięcy mil morskich bez zatrzymywania się w żadnym porcie.

Alternatywnie, historia Piontka mogłaby wyglądać zupełnie inaczej. Może leży na czerwonej ziemi w dolinie wyschniętej rzeki Auob, która przepływa przez terytorium nieistniejącej już Deutsch-Südwestafrika. Zamiast sztormiaka nosi sztruksową mundurową bluzę, pas z szelkami i osiem ładownic na amunicję.

A może historia jest jeszcze bardziej zaskakująca? Cóż, może Erwin Piontek jest sobowtórem jakiegoś dyktatora? Kto może to wiedzieć?

Możemy powiedzieć, że tylko ten, kto zdecyduje się przeczytać, pozna prawdziwe oblicze tej fabuły.