Poszukiwacze szczęścia

W sierpniu 1968 roku Babo Patel, pełen nadziei i marzeń o sukcesie, opuszcza Matras, by rozpocząć nowe życie w Londynie. Jego charyzma i czarujący uśmiech szybko prowadzą go do spotkania z Siân Jones, kobietą o urokliwych, kasztanowych włosach. Siân, podobnie jak Babo, pragnie uciec od zwyczajności swej walijskiej wioski i doświadczyć czegoś wyjątkowego.

Plany Babo dotyczące ślubu z Siân nie spotykają się jednak z aprobatą jego rodziny. Stawiają mu trudne ultimatum – może poślubić ukochaną, jeśli oboje zgodzą się na dwuletni pobyt w Madrasie. Para postanawia przyjąć to wyzwanie i osiedla się w „domu o pomarańczowo-czarnych bramach”, gdzie Indie stanowią barwne tło dla ich rodzinnej sagi pełnej emocji i wyzwań.

Książka wnika głęboko w tajniki ludzkiej psychiki, prezentując zawiłą historię w wielokulturowym kontekście, który odzwierciedla dynamicznie zmieniający się świat. Doskonały język i elegancki styl autorki portretują ludzką naturę w obliczu przeciwności losu.

Ta wyjątkowa opowieść została ciepło przyjęta przez krytyków. Salman Rushdie nazwał ją „wspaniałą i urzekającą”, a Roddy Doyle opisuje jako „doskonale napisaną i uroczą”. Guardian dodaje, że jest to „nadzwyczaj urocza i czarująca powieść” o poszukiwaniach i odnalezieniu szczęścia.

Tishani Doshi, będąca uznaną poetką i tancerką z Madrasu, debiutuje tą powieścią po sukcesie jej pierwszego tomiku poezji, który w 2006 roku zdobył nagrodę za najlepszy debiut. „Poszukiwacze szczęścia” to jej pierwsze dzieło w prozie, które zdobywa uznanie za swoją głębię i subtelność.