Polowanie na czarownice w Polsce w XVI–XVIII wieku

Zjawisko polowań na czarownice i procesów o czary w okresie I Rzeczpospolitej obfituje w prawdy i mity, które warto badać. W społeczeństwie wczesno-nowożytnym, mocno osadzonym w wierzeniach religijnych, istniało przekonanie, że diabeł współdziała z czarownicami w celu zrujnowania świata. Szczególnie intensywne polowania na czarownice miały miejsce w drugiej połowie XVII i na początku XVIII wieku w Polsce. Zeznania wymuszane torturami często odzwierciedlały oczekiwania sędziów i oskarżycieli. W tym kontekście pojawiają się ważne pytania: jak klimat wpływał na nasilenie procesów, dlaczego najczęściej oskarżano kobiety, czemu procesy odbywały się głównie na wsiach, jaka była rola dzieci oraz kim byli kaci, często uważani za „niegodnych” społeczników. Czy faktycznie istniał „ostatni proces o czary w Polsce", czy jest to jedynie mit? Czy zdarzały się samosądy na domniemanych czarownicach? Osiem artykułów, opierających się na dotąd niewykorzystanych materiałach źródłowych, analizuje te aspekty. Pięć z tych tekstów to premierowe publikacje, a pozostałe trzy wcześniej dostępne były tylko po angielsku.