Pogromca Lwów

"Nordic Noir" - to współczesny nurt w literaturze występujący w filmach, serialach, książkach. Obejmuje swoim zasięgiem oczywiście autorów skandynawskich. Przyznam szczerze, że to mój ulubiony styl powieści. Mają w sobie pewną głębię, gdyż poza czysto kryminalnymi wątkami, nie stronią od ukazywania problemów społecznych, politycznych. Bardzo, bardzo często główni bohaterowi są dalecy od ideałów, a przez to bardziej ludzcy. Camilla Läckberg i Henning Mankell są moimi zdecydowanie ulubionymi przedstawicielami nordic noiru, więc niewiele mniej zaskakujących rzeczy mogło wydarzyć się na świecie, niż to, że gdy zobaczyłam "Pogromcę lwów" w takiej cenie jak na skupszopie (oczywiście w wersji używanej), to czym prędzej ją kupiłam.

Po zaginięciu i poszukiwaniach, nastoletnia Victoria zaskakuje wszystkich mieszkańców szwedzkiego miasteczka Fjällbacka, pojawiając się pewnego zimnego i śnieżnego popołudnia na jednej z dróg. Na jej i wszystkich nieszczęście, zostaje potrącona przez samochód, który w zasadzie nie miał szans uniknąć zderzenia z nią. Przybywająca do szpitala policja, pełna nadziei na potencjalną rozmowę, musi obejść się smakiem, gdyż można mówić już tylko o denatce. Zgrozę wywołuje fakt, że nieżyjąca Victoria nie miała oczu i języka, a ponadto została pozbawiona słuchu. Rodziny reszty porwanych wcześniej dziewczynek musiały być przerażone. Erica Falc zajmuje się sprawą związaną z zabójstwem mężczyzny, którego miała dokonać jego żona Laila. Erica w to nie wierzy i zamierza wyciągnąć prawdę na wierzch, a to będzie niosło ze sobą spore niebezpieczeństwo. Pomiędzy tymi wątkami, jak zwykle u Läckberg, dowiadujemy się czegoś o życiu osobistym bohaterów i ich rodzin (Anna, Dan)

Tak mniej więcej rysuje się historia, która jest oczywiście znacznie bardziej skomplikowana, niż te kilka zdań, które napisałam. Momentami sposób prowadzenia fabuły przypominał mi styl Christie, a wiem o czym mówię, bo angielska mistrzyni kryminału, to moja wielka idolka. Wydaje mi się, że ze wszystkich wydanych do dnia dzisiejszego kryminałów Pani Camilli, "Pogromca lwów" zawiera najwięcej zwrotów akcji. Doskonale opisuje pojawiających się bohaterów, a ilość zwyrodnialców pojawiąjących się na stronach powieści jest niebywała. Po raz kolejny obserwujemy charakterologię psychopatów, którzy z pozoru wydają się ludźmi niezdolnymi do wyrządzania krzywdy. Ogólnie, cała historia była dość szalona i mroczna, a zakończenie? Trzeba go przemyśleć. Na pierwszy rzut oka nie miało ono wystarczającego sensu, ale po namyśle, cóż, musicie sami przeczytać, żeby się przekonać ;)

"Pogromca lwów" i Camila Läckberg to gwarancja jakości. Czytanie sprawia, że targają czytelnikiem emocje. Zaciekawienie serio nie daje spokoju i w taki o to sposób, nie możesz oderwać się od książki. SZTOS

"Pogromca lwów" to dziesiąte dziecko Camili Lackberg z serii z Patrikiem Hedstromem oraz Ericą Falck.

Fabuła: W ciągu ostatnich lat w sąsiednich miasteczkach zaginęło pięć dziewczyn i nagle jedna z nich została odnaleziona - Victoria. Błąkająca się w lesie dziewczyna, gdy nareszcie dotarła do jakiejś drogi, została potrącona przez samochód. Jej przerażające obrażenia poswatały na długo przed tym wypadkiem. Była obiektem straszliwych zabiegów, które pozbawiły ją oczu i języka. Patrik i jego zespół, współpracując z miejscowymi oddziałami policyjnymi, starają rozwiązać się tajemniczą sprawę zaginięć dziewczyn, ale tak naprawdę, to stoją w miejscu.

Nasza Erica pracuje tym czasem nad inną sprawą, równocześnie szukając materiałów do swojej nowej książki. Bada sprawę pewnej rodzinnej tragedii, kiedy to zginął ojciec rodziny. W więzieniu odwiedza Lailę, która została oskarżona o zabicie swoje męża. Do tej pory oskarżona nie powiedziała zbyt wiele. Czy to tak naprawdę ona dokonała mordu? Czy skrywa jakieś tajemnice?

Moje zdanie na temat "Pogromcy lwów": W przeczytanych przeze mnie do tej pory powieściach szwedzkiej autorki napotykam kilka irytujących kwestii: często niepasujący wesoły klimat kontrastujący z makabrycznymi zbrodniami, które czasem dotyczą również dzieci, głupia policja w Fjällbacka, nieodbieranie istotnych telefonów, ach i jeszcze często jeden z głównych bohaterów swoimi działaniami musi utrudniać robotę wymiarowi sprawiedliwości.

Choć wzbudza to we mnie frustracje, wciąż Lackberg potrafi tworzyć wspaniałe teksty, a w "Pogromcy lwów" wyjątkowo żaden z wymienionych wcześniej przeze mnie aspektów nie psuje historii. Myślę, że książka ma bardzo logiczną opowieść, która wybucha niespodziankami na krańcowych stronnicach. Saga o Fjällbace z P. Hedströmem i E. Falck nie straciła impetu, jaki prezentowały poprzednie książki i wciąż potrafi zaciekawić. Oczywiście w każdej książce należy być gotowym nam chwile dyskomfortu i niepokoju. Tutaj również. Duży plus dla Pani Lackberg, że wywołuje emocje rodem z horrorów. Ponadto w "Pogromcy lwów" występują również ciekawe wątki obyczajowe, a jest to coś co naprawdę lubię, bo wzbudza chociaż do chwili refleksji na temat tego co czytamy.

To bardzo dobra książka, chociaż bez problemu można wysunąć kilka lepszych dzieł Lackberg. Wciąg jednak niesamowite natężenie ludzkich dramatów, psycholi i śmierci sprawia, że trudno szukać lepszych pozycji w tym gatunku.

"Nordic Noir" - to współczesny nurt w literaturze występujący w filmach, serialach, książkach. Obejmuje swoim zasięgiem oczywiście autorów skandynawskich. Przyznam szczerze, że to mój ulubiony styl powieści. Mają w sobie pewną głębię, gdyż poza czysto kryminalnymi wątkami, nie stronią od ukazywania problemów społecznych, politycznych. Bardzo, bardzo często główni bohaterowi są dalecy od ideałów, a przez to bardziej ludzcy. Camilla Läckberg i Henning Mankell są moimi zdecydowanie ulubionymi przedstawicielami nordic noiru, więc niewiele mniej zaskakujących rzeczy mogło wydarzyć się na świecie, niż to, że gdy zobaczyłam "Pogromcę lwów" w takiej cenie jak na skupszopie (oczywiście w wersji używanej), to czym prędzej ją kupiłam.

Po zaginięciu i poszukiwaniach, nastoletnia Victoria zaskakuje wszystkich mieszkańców szwedzkiego miasteczka Fjällbacka, pojawiając się pewnego zimnego i śnieżnego popołudnia na jednej z dróg. Na jej i wszystkich nieszczęście, zostaje potrącona przez samochód, który w zasadzie nie miał szans uniknąć zderzenia z nią. Przybywająca do szpitala policja, pełna nadziei na potencjalną rozmowę, musi obejść się smakiem, gdyż można mówić już tylko o denatce. Zgrozę wywołuje fakt, że nieżyjąca Victoria nie miała oczu i języka, a ponadto została pozbawiona słuchu. Rodziny reszty porwanych wcześniej dziewczynek musiały być przerażone. Erica Falc zajmuje się sprawą związaną z zabójstwem mężczyzny, którego miała dokonać jego żona Laila. Erica w to nie wierzy i zamierza wyciągnąć prawdę na wierzch, a to będzie niosło ze sobą spore niebezpieczeństwo. Pomiędzy tymi wątkami, jak zwykle u Läckberg, dowiadujemy się czegoś o życiu osobistym bohaterów i ich rodzin (Anna, Dan)

Tak mniej więcej rysuje się historia, która jest oczywiście znacznie bardziej skomplikowana, niż te kilka zdań, które napisałam. Momentami sposób prowadzenia fabuły przypominał mi styl Christie, a wiem o czym mówię, bo angielska mistrzyni kryminału, to moja wielka idolka. Wydaje mi się, że ze wszystkich wydanych do dnia dzisiejszego kryminałów Pani Camilli, "Pogromca lwów" zawiera najwięcej zwrotów akcji. Doskonale opisuje pojawiających się bohaterów, a ilość zwyrodnialców pojawiąjących się na stronach powieści jest niebywała. Po raz kolejny obserwujemy charakterologię psychopatów, którzy z pozoru wydają się ludźmi niezdolnymi do wyrządzania krzywdy. Ogólnie, cała historia była dość szalona i mroczna, a zakończenie? Trzeba go przemyśleć. Na pierwszy rzut oka nie miało ono wystarczającego sensu, ale po namyśle, cóż, musicie sami przeczytać, żeby się przekonać ;)

"Pogromca lwów" i Camila Läckberg to gwarancja jakości. Czytanie sprawia, że targają czytelnikiem emocje. Zaciekawienie serio nie daje spokoju i w taki o to sposób, nie możesz oderwać się od książki. SZTOS

"Pogromca lwów" to dziesiąte dziecko Camili Lackberg z serii z Patrikiem Hedstromem oraz Ericą Falck.

Fabuła: W ciągu ostatnich lat w sąsiednich miasteczkach zaginęło pięć dziewczyn i nagle jedna z nich została odnaleziona - Victoria. Błąkająca się w lesie dziewczyna, gdy nareszcie dotarła do jakiejś drogi, została potrącona przez samochód. Jej przerażające obrażenia poswatały na długo przed tym wypadkiem. Była obiektem straszliwych zabiegów, które pozbawiły ją oczu i języka. Patrik i jego zespół, współpracując z miejscowymi oddziałami policyjnymi, starają rozwiązać się tajemniczą sprawę zaginięć dziewczyn, ale tak naprawdę, to stoją w miejscu.

Nasza Erica pracuje tym czasem nad inną sprawą, równocześnie szukając materiałów do swojej nowej książki. Bada sprawę pewnej rodzinnej tragedii, kiedy to zginął ojciec rodziny. W więzieniu odwiedza Lailę, która została oskarżona o zabicie swoje męża. Do tej pory oskarżona nie powiedziała zbyt wiele. Czy to tak naprawdę ona dokonała mordu? Czy skrywa jakieś tajemnice?

Moje zdanie na temat "Pogromcy lwów": W przeczytanych przeze mnie do tej pory powieściach szwedzkiej autorki napotykam kilka irytujących kwestii: często niepasujący wesoły klimat kontrastujący z makabrycznymi zbrodniami, które czasem dotyczą również dzieci, głupia policja w Fjällbacka, nieodbieranie istotnych telefonów, ach i jeszcze często jeden z głównych bohaterów swoimi działaniami musi utrudniać robotę wymiarowi sprawiedliwości.

Choć wzbudza to we mnie frustracje, wciąż Lackberg potrafi tworzyć wspaniałe teksty, a w "Pogromcy lwów" wyjątkowo żaden z wymienionych wcześniej przeze mnie aspektów nie psuje historii. Myślę, że książka ma bardzo logiczną opowieść, która wybucha niespodziankami na krańcowych stronnicach. Saga o Fjällbace z P. Hedströmem i E. Falck nie straciła impetu, jaki prezentowały poprzednie książki i wciąż potrafi zaciekawić. Oczywiście w każdej książce należy być gotowym nam chwile dyskomfortu i niepokoju. Tutaj również. Duży plus dla Pani Lackberg, że wywołuje emocje rodem z horrorów. Ponadto w "Pogromcy lwów" występują również ciekawe wątki obyczajowe, a jest to coś co naprawdę lubię, bo wzbudza chociaż do chwili refleksji na temat tego co czytamy.

To bardzo dobra książka, chociaż bez problemu można wysunąć kilka lepszych dzieł Lackberg. Wciąg jednak niesamowite natężenie ludzkich dramatów, psycholi i śmierci sprawia, że trudno szukać lepszych pozycji w tym gatunku.