Pochwała brzydoty

Giorgia i ja jesteśmy często postrzegane jako najmniej atrakcyjne dziewczyny w szkole. Giorgia jest znana ze swoich zębów — nie tylko przednich, ale dosłownie wszystkich — i nosi aparat ortodontyczny, który powoduje lekkie seplenienie. Na szczęście ta część mnie ominęła. Zamiast tego, mam brata, który przewodzi grupie szkolnych kolegów, i wraz z nimi często naśmiewa się z Giorgii. Robią jej przykre żarty, takie jak wkładanie martwych żab do jej kanapek czy umieszczanie sztucznej szczęki w jej podręczniku do biologii. Mimo tych trudnych doświadczeń, Giorgia potrafi mówić o moim bracie z ciepłym tonem.

Ta opowieść dedykowana jest wszystkim, którzy czują się zagubieni i czasami dostrzegają w lustrze obcego. Tym, którzy na swojej twarzy widzą kilka niedoskonałości, a jeszcze więcej na ciele. To właśnie w takich osobach odnajduję samego siebie.