Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Pieszycka księga umarłych
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
"Tybetańska księga umarłych" to ceniony tekst w tradycji buddyjskiej, opisujący kolejne etapy przechodzenia ze świata żywych do świata zmarłych. Polska wersja tej księgi została przetłumaczona przez Ireneusza Kanię. W zupełnie innym kontekście osadzona jest "Księga pieszycka" Adama Lizakowskiego, która skupia się na ludzkich losach na Dolnym Śląsku. Lizakowski, poprzez swoje wiersze, z czułością i szacunkiem przywołuje historie osób pozornie zwykłych, jednocześnie uwidaczniając wpływ komplikowanej historii tego regionu na ich życie. Rozważania autora przeplatają się chwilami z nutą polemiki, gdyż dla niego Pieszyce to miejsce o szczególnym znaczeniu. Anna Nasiłowska zwraca uwagę na wyjątkowy sposób, w jaki Lizakowski opowiada o losach tych, którzy żyli na tym terenie, ukazując ich codzienne zmagania i radości.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
"Tybetańska księga umarłych" to ceniony tekst w tradycji buddyjskiej, opisujący kolejne etapy przechodzenia ze świata żywych do świata zmarłych. Polska wersja tej księgi została przetłumaczona przez Ireneusza Kanię. W zupełnie innym kontekście osadzona jest "Księga pieszycka" Adama Lizakowskiego, która skupia się na ludzkich losach na Dolnym Śląsku. Lizakowski, poprzez swoje wiersze, z czułością i szacunkiem przywołuje historie osób pozornie zwykłych, jednocześnie uwidaczniając wpływ komplikowanej historii tego regionu na ich życie. Rozważania autora przeplatają się chwilami z nutą polemiki, gdyż dla niego Pieszyce to miejsce o szczególnym znaczeniu. Anna Nasiłowska zwraca uwagę na wyjątkowy sposób, w jaki Lizakowski opowiada o losach tych, którzy żyli na tym terenie, ukazując ich codzienne zmagania i radości.
