Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Pierwsze, drugie. Herkules Poirot. Tom 22
DODAJ DO LISTY ŻYCZEŃ
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
W życiu Herkulesa Poirota nawet wizyta u dentysty nie może odbyć się bez morderstwa, a tym razem zamordowanym jest sam dentysta. Policja rozważa jego śmierć jako samobójstwo, jednak wprawia to detektywa w zadumę. Dlaczego odnoszący sukcesy dentysta miałby się zabić w tak pracowity dzień? Poirot zdaje się wiedzieć lepiej, jaka jest prawda. Zwraca się do innych pacjentów o odpowiedzi – ale znajduje tylko inne, mroczniejsze pytania. Wkrótce giną też kolejne osoby.
Czy te morderstwa mogą być ogniwami rewolucyjnego łańcucha mającego na celu obalenie demokratycznego porządku w Wielkiej Brytanii w niespokojnej czwartej dekadzie XX wieku? Czy nieelegancka i banalna panna Seale może być kryminalną mistrzynią zbrodni?
Agatha Christie po raz kolejny z niezrównanym mistrzostwem tka swoją porywającą fabułę, dając czytelnikom zupełnie zaskakujące zakończenie w książce „Pierwsze, drugie... zapnij mi obuwie” . Książka została wydana przez Wydawnictwo Dolnośląskie, w tłumaczeniu Ireny Ciechanowskiej-Sudymont oraz Jana Stanisława Zausa.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
25.20 zł
nowa
- nowa książka
Wysyłka w ciągu 48h + czas dostawy
jak nowa
dobry
widoczne ślady używania
Dostępna ilość 4
Uwaga została 1 szt.
Posiadamy 4 szt.
W życiu Herkulesa Poirota nawet wizyta u dentysty nie może odbyć się bez morderstwa, a tym razem zamordowanym jest sam dentysta. Policja rozważa jego śmierć jako samobójstwo, jednak wprawia to detektywa w zadumę. Dlaczego odnoszący sukcesy dentysta miałby się zabić w tak pracowity dzień? Poirot zdaje się wiedzieć lepiej, jaka jest prawda. Zwraca się do innych pacjentów o odpowiedzi – ale znajduje tylko inne, mroczniejsze pytania. Wkrótce giną też kolejne osoby.
Czy te morderstwa mogą być ogniwami rewolucyjnego łańcucha mającego na celu obalenie demokratycznego porządku w Wielkiej Brytanii w niespokojnej czwartej dekadzie XX wieku? Czy nieelegancka i banalna panna Seale może być kryminalną mistrzynią zbrodni?
Agatha Christie po raz kolejny z niezrównanym mistrzostwem tka swoją porywającą fabułę, dając czytelnikom zupełnie zaskakujące zakończenie w książce „Pierwsze, drugie... zapnij mi obuwie” . Książka została wydana przez Wydawnictwo Dolnośląskie, w tłumaczeniu Ireny Ciechanowskiej-Sudymont oraz Jana Stanisława Zausa.
Szczegóły
Cena: 25.20 zł
Okładka: Miękka
Ilość stron: 232
Rok wydania: 2012
Rozmiar: 125 x 195 mm
ID: 9788327163318
Wydawnictwo: Dolnośląskie
16.71 zł
dobry
-
16.71 zł
dobry
Taniej o 8.19 zł 24.90 zł
8.03 zł
dobry
-
8.03 zł
dobry
Taniej o 6.96 zł 14.99 zł
25.20 zł
nowa
-
25.20 zł
nowa
Taniej o 4.70 zł 29.90 zł
Inne książki: Agatha Christie
Podobne produkty
Może Ci się spodobać
Inne książki: Pozostałe książki
Napisz opinię o książce i wygraj nagrodę!
W każdym miesiącu wybieramy najlepsze opinie i nagradzamy recenzentów.
Dowiedz się więcejWartość nagród w tym miesiącu
880 zł
Opinia użytkownika sklepu
Początkowo inspektor Japp sądzi, że pan Morley, którego znaleziono zastrzelonego z pistoletem obok niego, został zamordowany, ale kiedy jeden z jego pacjentów umiera później tego samego dnia z powodu przedawkowania prokainy użytej do znieczulenia ust, zakłada się, że pan Morley popełnił błąd, a następnie w przypływie wyrzutów sumienia popełnił samobójstwo. Policyjne śledztwo zostaje więc wstrzymane, ale Poirot nie jest przekonany i kontynuuje swoje własne dochodzenie.
Tego dnia w gabinecie pana Morleya pojawiło się wielu znamienitych pacjentów. Pan Amberiotis jest greckim dżentelmenem o wątpliwej reputacji. Pan Barnes jest emerytowanym pracownikiem służb specjalnych. Panna Sainsbury Seale ma za sobą burzliwą przeszłość, w młodości była aktorką, a potem w szokujący sposób wyszła za mąż za Hindusa w Indiach (cóż, było to szokujące w 1940 roku, kiedy książka została napisana), po czym porzuciła go i wróciła do domu, do Anglii. Pan Blunt jest bankierem i filarem establishmentu - typem człowieka, który jest postrzegany jako dający stabilność krajowi w czasie, gdy inne kraje europejskie wpadają w ręce różnych dyktatur. Jest tam również para młodych mężczyzn - jeden jest chłopakiem sekretarki pana Morleya, a drugi niedoszłym chłopakiem siostrzenicy pana Blunta. Poirot zaczyna od rozmowy z każdym z tych ludzi o tym, co pamiętają z tamtego poranka.
Powieść ma w przyjemny sposób zagmatwaną fabułę, która dotyka niektórych niepokojów kraju stojącego w obliczu wojny. Christie nigdy nie staje się nadmiernie polityczna, ale często rozważa bieżące obawy w swoich historiach i daje ciekawy wgląd. Istnieje tu wyraźny podział na głęboki konserwatyzm starej gwardii w Wielkiej Brytanii, walczącej o utrzymanie starych systemów politycznych i finansowych oraz na młodszych ludzi, z których część została dotknięta socjalistycznym i rewolucyjnym zapałem ogarniającym dużą część świata. Podczas gdy Christie wydaje się być zdecydowanie po stronie starej gwardii, intrygująco dostrzega poprzez swoich bohaterów, że może to być związane z wiekiem i że rzeczy mogą się zmienić niezależnie od tego, co zrobi establishment. Zgrabnie porusza też kwestię tego, jak daleko można nagiąć etykę w dążeniu do szlachetnego celu.
Ale oczywiście to wszystko to tylko przystawka - danie główne to pięknie poprowadzona zagadka morderstwa, w której wszystkie wskazówki są podane tak, by można było ją rozwiązać, gdyby tylko małe szare komórki czytelnika działały tak sprawnie jak komórki Poirota. U mnie jednak nie zadziałały haha. Minęło tak dużo czasu od mojej ostatniej lektury, że nie pamiętałam rozwiązania, a okazało się, że znów byłam zdumiona. Nie tylko wskazówki są rozsiane po całej powieści, ale pod koniec Poirot wymienia wszystkie najważniejsze z nich w swoich myślach - a mimo to nadal nie mogłam tego rozgryźć. Kiedy Poirot wyjaśnia zagadkę, wszystko doskonale do siebie pasuje.
To bardzo przemyślane zakończenie, w którym Poirot zastanawia się nad przyszłością i stwierdza, że jest ona niepokojąca. Podejrzewam, że odbiłoby się to szerokim echem wśród ówczesnych czytelników i szczerze mówiąc, biorąc pod uwagę obecną sytuację polityczną na świecie, to rezonuje tak samo mocno teraz.
Opinia użytkownika sklepu
Jest to 23 książka z nietuzinkowym Herkulesem Poirotem i pierwsza, którą Christie opublikowała w latach 40. Ponownie, nie mogę się powstrzymać od śmiechu, gdy tylko zauważa się, że Poirot się starzeje, biorąc pod uwagę, że Christie pisała tę postać aż do swojej śmierci (ostatnia książka została opublikowana w 1975 roku). Lata 40-te stoją, moim zdaniem, jako naprawdę niedoceniona dekada dla Poirota, w której powstają jedne z lepszych powieści z jego udziałem (“Zło, które żyje pod słońcem” i “Pięć małych świnek”), nie uznałbym jednak “Pierwsze, drugie... zapnij mi obuwie” za jedną z nich. Szczerze mówiąc, to jest trochę dziwactwo. To było jasne, że Christie chciał wymieszać gatunki i mamy troche elementów powieści szpiegowskiej i intrygi politycznej łącznie. Jest też kilka bardzo zabawnych (przynajmniej w mojej opinii) dyskusji na temat tego, czy istnieją super przestępcze umysły.
Sama sprawa zagadki kryminalnej jest raczej rozczarowująca. Rozwiązałem większość dużych kwestii dość wcześnie. Nie byłem też fanem motywu... ale książka odzyskuje twarz dzięki rozmowie Poirota z mordercą, w której omawiają motyw. Poirot ma tutaj jeden ze swoich najlepszych momentów dialogowych, w którym wyjaśnia swoje własne problemy ze sprawą.
Podsumowując, jest to dość standardowa powieść Christie, ale z doskonałym zakończeniem... nie pod względem samej sprawy, ale tego, jak Poirot sobie z nią radzi. To dziwne, ponieważ jak kocham Christie, jej postacie często wypadają jak drewniane. Tutaj czułem, że był moralny dylemat i to dawało lepszy efekt niż w jakiejkolwiek z jej poprzednich książek. Być może, gdyby to była jedna z moich wczesnych powieści z Poirotem, miałbym lepsze wrażenia końcowe. Mimo wszystko polecam zarówno dla fanów, jak i nowicjuszy.
Opinia użytkownika sklepu
Początkowo inspektor Japp sądzi, że pan Morley, którego znaleziono zastrzelonego z pistoletem obok niego, został zamordowany, ale kiedy jeden z jego pacjentów umiera później tego samego dnia z powodu przedawkowania prokainy użytej do znieczulenia ust, zakłada się, że pan Morley popełnił błąd, a następnie w przypływie wyrzutów sumienia popełnił samobójstwo. Policyjne śledztwo zostaje więc wstrzymane, ale Poirot nie jest przekonany i kontynuuje swoje własne dochodzenie.
Tego dnia w gabinecie pana Morleya pojawiło się wielu znamienitych pacjentów. Pan Amberiotis jest greckim dżentelmenem o wątpliwej reputacji. Pan Barnes jest emerytowanym pracownikiem służb specjalnych. Panna Sainsbury Seale ma za sobą burzliwą przeszłość, w młodości była aktorką, a potem w szokujący sposób wyszła za mąż za Hindusa w Indiach (cóż, było to szokujące w 1940 roku, kiedy książka została napisana), po czym porzuciła go i wróciła do domu, do Anglii. Pan Blunt jest bankierem i filarem establishmentu - typem człowieka, który jest postrzegany jako dający stabilność krajowi w czasie, gdy inne kraje europejskie wpadają w ręce różnych dyktatur. Jest tam również para młodych mężczyzn - jeden jest chłopakiem sekretarki pana Morleya, a drugi niedoszłym chłopakiem siostrzenicy pana Blunta. Poirot zaczyna od rozmowy z każdym z tych ludzi o tym, co pamiętają z tamtego poranka.
Powieść ma w przyjemny sposób zagmatwaną fabułę, która dotyka niektórych niepokojów kraju stojącego w obliczu wojny. Christie nigdy nie staje się nadmiernie polityczna, ale często rozważa bieżące obawy w swoich historiach i daje ciekawy wgląd. Istnieje tu wyraźny podział na głęboki konserwatyzm starej gwardii w Wielkiej Brytanii, walczącej o utrzymanie starych systemów politycznych i finansowych oraz na młodszych ludzi, z których część została dotknięta socjalistycznym i rewolucyjnym zapałem ogarniającym dużą część świata. Podczas gdy Christie wydaje się być zdecydowanie po stronie starej gwardii, intrygująco dostrzega poprzez swoich bohaterów, że może to być związane z wiekiem i że rzeczy mogą się zmienić niezależnie od tego, co zrobi establishment. Zgrabnie porusza też kwestię tego, jak daleko można nagiąć etykę w dążeniu do szlachetnego celu.
Ale oczywiście to wszystko to tylko przystawka - danie główne to pięknie poprowadzona zagadka morderstwa, w której wszystkie wskazówki są podane tak, by można było ją rozwiązać, gdyby tylko małe szare komórki czytelnika działały tak sprawnie jak komórki Poirota. U mnie jednak nie zadziałały haha. Minęło tak dużo czasu od mojej ostatniej lektury, że nie pamiętałam rozwiązania, a okazało się, że znów byłam zdumiona. Nie tylko wskazówki są rozsiane po całej powieści, ale pod koniec Poirot wymienia wszystkie najważniejsze z nich w swoich myślach - a mimo to nadal nie mogłam tego rozgryźć. Kiedy Poirot wyjaśnia zagadkę, wszystko doskonale do siebie pasuje.
To bardzo przemyślane zakończenie, w którym Poirot zastanawia się nad przyszłością i stwierdza, że jest ona niepokojąca. Podejrzewam, że odbiłoby się to szerokim echem wśród ówczesnych czytelników i szczerze mówiąc, biorąc pod uwagę obecną sytuację polityczną na świecie, to rezonuje tak samo mocno teraz.
Opinia użytkownika sklepu
Moja jedyna rada jest taka - jeśli Herkules Poirot kiedykolwiek zapowie, że cię odwiedzi - ucieknij na drugi koniec świata, ponieważ nikt nie jest bezpieczny w pobliżu tego człowieka! W książce „Pierwsze, drugie... zapnij mi obuwie” odwiedza on swojego dentystę, pana Morleya, w celu rutynowej kontroli. Późnym rankiem tego samego dnia pan Morley zostaje znaleziony martwy. Umiera też jeden z jego pacjentów, a inny przepada bez śladu. Cóż, miejmy nadzieję, że Poirot nie wizytował tego popołudnia już nikogo innego!
Początkowo inspektor Japp zakłada, że pan Morley, który zostaje znaleziony z dziurą w skroni po strzale z pistoletu padł ofiarą morderstwa, ale kiedy jeden z jego pacjentów umiera później tego samego dnia z powodu przedawkowania prokainy używanej do znieczulenia, zakłada się, że pan Morley popełnił błąd, a następnie w przypływie wyrzutów sumienia sam się zabił. Policja kończy więc śledztwo, ale Poirot nie jest przekonany i kontynuuje swoje własne dochodzenie.
Tego dnia w gabinecie pana Morleya było sporo znamienitych pacjentów. Pan Amberiotis jest dżentelmenem o greckim pochodzeniu i wątpliwej reputacji. Pan Barnes jest emerytowanym pracownikiem służb specjalnych. Panna Sainsbury Seale ma szemraną przeszłość, w młodości była aktorką, a potem niespodziewanie wyszła za mąż za Hindusa w Indiach (cóż, to było szokujące w 1940 roku, kiedy książka została napisana), ale go opuściła i wróciła do Anglii. Pan Blunt jest bankierem i typem człowieka, który jest postrzegany jako filar całej społeczność. Jest tam również para młodych mężczyzn - jeden to chłopak sekretarki pana Morleya, a drugi to niedoszły chłopak siostrzenicy pana Blunta. Poirot rozpoczyna rozmowę z każdą z tych osób o tym, co pamiętają z tamtego poranka.
„Pierwsze, drugie... zapnij mi obuwie” ma ciekawie zagmatwaną fabułę, która dotyka niektórych problemów kraju stojącego w obliczu wojny. Agatha Christie nigdy nie politykuje zbyt wiele w swoich książkach, ale często odnosi się do bieżących problemów w swoich historiach i to daje ciekawy wgląd w czasy, w których pisała. Zgrabnie porusza też kwestię tego, jak daleko można nagiąć etykę w dążeniu do szlachetnego celu.
Ale oczywiście to wszystko to tylko przystawka - daniem głównym jest pięknie poprowadzona zagadka morderstwa, w której wszystkie wskazówki są podane tak, by można było ją rozwiązać, gdyby tylko szare komórki czytelnika działały tak sprawnie jak te Poirota. Nie mamy tu wszystkiego podanego na tacy. Nie tylko wskazówki są rozsiane po całym tekście, ale pod koniec Poirot wymienia wszystkie najważniejsze z nich w swoich myślach - a mimo to nadal ciężko mi było znaleźć rozwiązanie. Jednak kiedy Poirot wyjaśnia to wszystko, nagle wszystko zaczyna pasować do siebie idealnie i czytelnik zastanawia się jak mógł tego nie widzieć
Książka ma bardzo przemyślane zakończenie, w którym Poirot zastanawia się nad przyszłością i stwierdza, że jest ona niepokojąca - podejrzewam, że silnie rezonowałoby z obawami ówczesnych czytelników. I szczerze mówiąc, biorąc pod uwagę obecną sytuację polityczną na świecie, rezonuje równie mocno teraz. Polecam - to kolejna świetna część przygód o tym znamienitym detektywie!
Dodaj swoją opinię
Zaloguj się na swoje konto, aby mieć możliwość dodawania opinii.
Czy chcesz zostawić tylko ocenę?
Dodanie samej oceny o książce nie jest brane pod uwagę podczas losowania nagród. By mieć szansę na otrzymanie nagrody musisz napisać opinię o książce.
Już oceniłeś/zrecenzowałeś te książkę w przeszłości.
Możliwe jest dodanie tylko jednej recenzji do każdej z książek.
Sposoby dostawy
Płatne z góry
InPost Paczkomaty 24/7
13.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
ORLEN Paczka
11.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Automaty DHL BOX 24/7 i punkty POP
9.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
DPD Pickup Punkt Odbioru
11.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier GLS
14.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier DPD
14.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier InPost
14.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Pocztex Kurier
13.99 zł
Darmowa dostawa od 190 zł
Kurier GLS - kraje UE
69.00 zł
Odbiór osobisty (Dębica)
3.00 zł
Płatne przy odbiorze
Kurier GLS pobranie
23.99 zł
Sposoby płatności
Płatność z góry
Przedpłata
Zwykły przelew
Sprzedaj książki
Wyprzedaż
Koszyk 
Szukaj
Kategorie