Parkingi podziemne jako miasta spotkań

Debiutancka książka Trojanowskiego to poetycka eksploracja miejsc, w których jego bohaterowie próbują wydostać się ze swoich stałych dzielnic, ale napotykają przeszkody, które przypominają zawijające się ścieżki i rondelną strukturę. Te próby ucieczki, owiane frenetycznym tempem, ostatecznie prowadzą ich z powrotem do punktu wyjścia, ulokowanego w enigmatycznym wrocławskim „moim Winnipeg”. Wiersze te tkają senne wizje, które ożywają za sprawą języka o intensywnym, niepokojącym rytmie, przesyconego subtelną erotyką gramatyki, potrafiącą uchwycić intymne relacje w akcie politycznej wymowy. Trojanowski, słysząc wojenne ścieżki, które wszyscy toczą ze wszystkimi, przetworzył je na niepowtarzalny, liryczny soundtrack. To kolejny ważny głos w najnowszej polskiej poezji, który zapowiada wiele obiecującego.