Ostatni rozdział, czyli paragraf 22 bis

Ta kontynuacja „Paragrafu 22” jest pełna humorystycznych zdarzeń, które nie tylko bawią, ale również skłaniają do refleksji nad absurdami ludzkiego życia. Dialogi błyszczą inteligentnym dowcipem i ujawniają czarny, nieco surrealistyczny humor, który stał się znakiem rozpoznawczym tego cyklu. W książce znów spotykamy się z Yossarianem, Milo Minderbinderem oraz innymi nietuzinkowymi postaciami. Wśród nowych bohaterów pojawia się onkolog, który leczy pacjentów na oddziale psychiatrycznym, sam będąc w trakcie intensywnej terapii. Jest też prezydent USA, zafascynowany grami komputerowymi, który znajduje specyficzną przyjemność, gdy inni określają go wulgarnym mianem.

Fabuła rozgrywa się w Nowym Jorku – mieście zdominowanym przez osoby zmagające się z uzależnieniami i bezdomnością. Yossarian trafia do szpitala, gdzie symuluje chorobę, a przy okazji flirtuje z pielęgniarkami. Przed budynkiem na jego ruchy czają się detektywi, choć nie wiadomo, kto ich wynajął – może to jego trzecia żona, a może Milo Minderbinder, szef jednego z największych amerykańskich koncernów? Możliwe też, że są to agenci zamieszani w tajemnicze uprowadzenie kapelana Tappmana. W tym samym czasie Milo organizuje sprzedaż Pentagonowi niewidocznego bombowca nowej generacji. Choć nikt nie wie, czy urządzenie rzeczywiście istnieje, jego potencjalna sprzedaż wywołuje wiele zamieszania.