Opis nieszczęścia. Eseje o literaturze

Eseje zawarte w tym tomie pochodzą z trzech książek autorstwa W.G. Sebalda, mianowicie: "Die Beschreibung des Unglücks" (1985), "Unheimliche Heimat" (1991) oraz "Logis in einem Landhaus" (1998). W swych literackich poszukiwaniach i refleksjach niemiecki autor poświęca uwagę takim postaciom jak Arthur Schnitzler, Franz Kafka, Elias Canetti, Thomas Bernhard, Joseph Roth, Jean Améry, a także Jean-Jacques Rousseau i Gottfried Keller. Ważnym wątkiem jest również obecność w esejach malarza i szkolnego przyjaciela Sebalda, Jana Petera Trippa. Sebald dostarcza osobnego szkicu poświęconego pierwszym żydowskim autorom tworzącym w języku niemieckim, takim jak Leopold Kompert i Karl Emil Franzos.

W pierwszej części książki skupia się przede wszystkim na literaturze austriackiej, po czym przechodzi do analizowania unikalnych literackich postaci Szwajcarii. Sebald łączy swoje filologiczne umiejętności z subtelnymi obserwacjami eseisty, w czym przejawia się jego pasja do literatury. Jego podejście charakteryzuje się szczegółową analizą, gdyż skupia swoją uwagę na pojedynczych frazach i odkrywa ich wyjątkowe i złożone znaczenia, podążając tym samym własnymi literackimi ścieżkami.

Tytuł "Opis nieszczęścia", zapożyczony z pierwszego zbioru esejów, precyzyjnie oddaje to, co autora najbardziej interesuje w literaturze. W przedmowie do książki z 1985 roku Sebald pisze, że ci, którzy wybierają zawód pisarza, zazwyczaj nie należą do najbardziej beztroskich osób. Dlaczego inaczej mieliby angażować się w trudne zadanie, jakim jest poszukiwanie prawdy? Jednocześnie, w "Opisie nieszczęścia", Sebald dostrzega potencjał do jego przezwyciężenia.