Od Wilna po Dynaburg

Oficer 5 Pułku Piechoty Legionów, Wacław Lipiński, przedstawia swoje wspomnienia z ofensywy polskich wojsk na Wilno i Dyneburg, która miała miejsce w 1919 roku. Lipiński, urodzony w 1896 roku, był aktywnym uczestnikiem Legionów Polskich oraz znaczącą postacią w Polskiej Organizacji Wojskowej, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Posiadał tytuł doktora prawa i ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako dyrektor Instytutu Badania Najnowszej Historii Polski, w 1939 roku pełnił funkcję szefa propagandy w Dowództwie Obrony Warszawy, przygotowując codzienne komunikaty radiowe.

Podczas II wojny światowej Lipiński zaangażował się w działalność konspiracyjną, związany był z piłsudczykami. W marcu 1946 roku objął przewodnictwo w Stronnictwie Niezawisłości Narodowej, stojąc na czele Komitetu Porozumiewawczego Organizacji Polski Podziemnej, który przygotował Memoriał do Organizacji Narodów Zjednoczonych. Niestety, jego działania nie umknęły uwadze władz komunistycznych. Został aresztowany i skazany na karę śmierci, która później została zamieniona na dożywotnie więzienie. Osadzony we Wronkach, tam też poniósł śmierć w nieznanych okolicznościach.