Obrona Hispanidad

Ramiro de Maeztu (1874-1936) był wybitnym hiszpańskim dziennikarzem, dyplomatą i politykiem, który zyskał uznanie jako myśliciel polityczny. Jego sława wyrosła na obronie koncepcji Hispanidad, czyli szczególnej więzi związującej Hiszpanię z krajami obu Ameryk, z którymi Madryt niegdyś dzielił wspólną historię. Jego najważniejsza książka jest głębokim studium na temat tego wspólnego dziedzictwa, które często bywa obarczone nieporozumieniami i stereotypami.

Maeztu analizuje hiszpańską misję dziejową na tle politycznych i ideologicznych przełomów, jakie zaszły w świecie zachodnim od czasów średniowiecza aż po XX wiek. Książka jest krytyką postępowych idei, które Maeztu postrzegał jako niszczące dla tradycji. Dzieło to wciąż inspiruje jako manifest obrony dawnych wartości cywilizacji zachodniej, której Hiszpania była jednym z kluczowych architektów, zanim wpadła w kryzys i zwróciła się ku nowym, destrukcyjnym prądom ideologicznym.

Maeztu argumentuje, że jeśli współczesne antytradycjonalistyczne idee miałyby przewyższać tradycyjne wartości, te ostatnie stałyby się jedynie częścią znanego skansenu. W ostatnich latach Hiszpanów kochających chwałę przeszłości próbowano przedstawiać jako ludzi zacofanych. Mimo to, argumenty nowych idei zawodzą, bo nie widać ich rezultatów w postaci znaczących osiągnięć w dziedzinie filozofii, prawa, dobrobytu społeczeństw, sztuki, czy literatury. Maeztu poddaje krytyce koncepcje, takie jak sztuka dla sztuki, indywidualistyczna ekonomia, socjalizm, demokracja czy duchowy liberalizm, jako niezdolne do stworzenia wartościowych owoców ani zadowolenia społecznego.