O miłości

Tom "O miłości", uzupełniający tryptyk literacki Charlesa Bukowskiego, w skład którego wchodzą także "O pisaniu" i "O kotach", to zbiór poezji balansujący pomiędzy surowością a subtelnością. Stary Świntuch ukazany jest tu w momentach największej słabości oraz w chwilach gwałtownych emocji, dotykając tematu bliskiego każdemu.

Bukowski, znany jako pełen pasji i niespokojnego temperamentu człowiek, przez jednego z wydawców określany został jako "płomienny szaleniec". W "O miłości" przyglądamy się, jak mierzy się on z emocjonalnymi niuansami miłości, żądzy i namiętności. Przechodząc od brutalności do delikatności, od wrażliwości do surowości, Bukowski eksploruje różne aspekty miłości - jej egoizm, narcystyczne oblicze, nieprzewidywalność i udrękę, ale także radość, siłę i zdolność do odkupienia.

Poezje Bukowskiego o miłości są błyskotliwe i celne, pełne humoru i niekiedy przekorne lub delikatnie słodkie. "O miłości" prezentuje Bukowskiego jako człowieka i artystę, niezależnie od tego, czy pisze o swojej córce, kochance, przyjaciołach czy pracy. Miłość staje się dla niego pryzmatem, który pomaga dostrzec wspaniałość i grozę świata, a także znaleźć w nim swoje miejsce. Jego refleksje są zawsze boleśnie szczere, wzruszająco otwarte i pełne głębokiej zadumy. "Moja miłość jest kolibrem, który na cichą chwilę przysiadł na gałęzi", pisze Bukowski, "podczas gdy kot właśnie się zakrada".

Zbiór "O miłości" ujawnia najbardziej osobiste i wrażliwe strony Bukowskiego, łącząc brutalną szczerość z humorem i patosem.