O demokracji w Polsce

Książka stanowi trzeźwe podsumowanie historii politycznej III Rzeczypospolitej, zwracając uwagę na szczegóły i nagromadzone wady systemu demokratycznego w Polsce. Autor, po dogłębnym spojrzeniu na instytucje, kluczowe postaci i struktury polskiej demokracji, odkrywa sieć ludzkich słabości, które wpływają na jej funkcjonowanie. Choć najczęściej winą za brutalność, cynizm i egoizm w polityce obarczamy samych polityków, to jednak ich rola wypada korzystniej na tle całego obrazu.

Głębsza analiza ukazuje, jak znacznie bardziej problematyczna jest sytuacja, gdy przyjrzymy się demoskowi, elitom i mediom, a także sobie samym - obywatelom troszczącym się o kraj. Nasze działania motywowane są kapryśnością, ignorancją, fanatyzmem i narcyzmem. Autor ukazuje, że deklarowana logika demokracji różni się od rzeczywistości. Choć teoretycznie demokracja powinna oddać władzę społeczeństwu, w praktyce to społeczeństwo modeluje rzeczywistość według swoich możliwości.

Rzeczywiste osiągnięcia demokracji wynikają nie z lepszej polityki, lecz z marginalizacji jej znaczenia. Demokracja jako system polityczny nie jest celem samym w sobie, ale narzędziem do osiągania większych wartości, takich jak wolność, praworządność i dobrobyt. Autor zauważa, że obecny chaos partii, posłów, parlamentów czy koalicyjnych rządów to jedynie koszt, który ponosimy, nie przynoszący nic cennego czy trwałego.