Nowoczesność reglamentowana. Modernizm w PRL

Druga wojna światowa wpłynęła na przemiany zachodzące w II Rzeczypospolitej, nie zniszczyła jednak fundamentów modernistycznego myślenia. Okres powojenny, zwłaszcza w kontekście przesunięcia Polski pod wpływy ZSRR, przyniósł znaczące zmiany w podejściu do modernizmu. Nowoczesność była specyficznie reglamentowana, co ograniczyło zarówno procesy modernizacyjne, jak i działalność artystyczną. Konfrontacja modernistycznych postulatów z gospodarką niedoboru doprowadziła do powstania swoistych iluzji postępu – sugerujących istnienie dobrobytu, który był nieosiągalny. Choć zarys modernistyczny często zgadzał się z ideami PRL, praktyczne wdrażanie modernizacyjnych ambicji społeczeństwa było systematycznie ograniczane przez priorytety polityczne i ideologiczne zasady partyjne, które nie kładły nacisku na podnoszenie poziomu życia obywateli.

Katalog "Nowoczesność reglamentowana. Modernizm w PRL" bada rozwój modernizmu w Polsce od zakończenia II wojny światowej do końca lat osiemdziesiątych XX wieku. Zawiera osiem esejów analizujących realizację modernistycznych idei w warunkach Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej oraz pojawienie się nowych trendów w sztuce, takich jak malarstwo, rzeźba, architektura, fotografia i moda. Album ilustrujący te tematy jest podzielony na pięć części, które badają napięcia między ówczesnymi środkami wyrazu a doświadczeniami wojennymi, efekty presji ideologicznej na społeczną rolę sztuki oraz paradoks modernizacji w PRL.

Publikacja towarzyszy wystawie "Nowoczesność reglamentowana. Modernizm w PRL", która jest trzecią z serii "4 x nowoczesność", ukazującej różne perspektywy modernizmu na przestrzeni czterech okresów historycznych Polski w XX i XXI wieku.